W świecie wyścigów samochodowych jest coraz mniej miejsca na innowacje. Przepisy w kolejnych seriach są zaostrzane z roku na rok i nowe pomysły polegają głównie na szukaniu dziur w regulaminie. Z tego powodu tracimy to co w motosporcie najważniejsze - innowacyjność i pęd ku poprawie wydajności samochodów. Nissan postanowił zaryzykować i wspomóc projekt jedynego w swoim rodzaju bolidu nazwanego DeltaWing.

Historia tego ciekawego projektu rozpoczęła się w sierpniu 2008 roku, gdy Ben Bowlby zaczął tworzyć samochód, który miał stać się nową generacją bolidów amerykańskiej serii IndyCar. Mimo tego, że DeltaWing był najbardziej widowiskowym ze zgłoszonych projektów i od razu zyskał dużą grupę fanów, to dwa lata po rozpoczęciu prac został odrzucony przez szefów popularnego amerykańskiego serialu wyścigowego. Bowlby jednak nie zrezygnował i połączył siły z takimi markami jak Nissan, Panoz i Michelin po to, aby wystartować w 24-godzinnym wyścigu w Le Mans.

Ekipa DeltaWing otrzymała od organizatorów garaż 56, który przydzielany jest innowacyjnym pojazdom startującym w wyścigu poza klasyfikacją. Dla zespołu było to wyróżnieniem i szansą na pokazanie światu możliwości tego nietypowego pojazdu. Dla DeltaWinga było to tym ważniejsze, że z powodu niespotykanej konstrukcji wiele osób wątpiło w konkurencyjność tego samochodu.

Patrząc na DeltaWinga niemal każdy element wydaje się inny niż we wszystkich znanych samochodach wyścigowych. Rozstaw przednich kół jest minimalny, a same opony z przodu mają zaledwie 10 cm szerokości. Zaskakujący jest też brak spoilerów, gdyż cały docisk pochodzi z nietypowej konstrukcji, w tym kształtu trójkątnego skrzydła, który wykorzystywany jest też w budowie wojskowych myśliwców. Dzięki zastosowaniu takiej koncepcji DeltaWing ma wyjątkowo niski współczynnik oporu powietrza równy 0,24 - jest on prawie dwukrotnie niższy niż w zamkniętych konstrukcjach klasy LMP i ponad trzykrotnie niższy niż w samochodach Formuły 1.

O tym, że DeltaWing jest inny niż wszystkie samochody wyścigowe niech świadczy też nietypowy rozkład masy - 27,5 proc. przypada na przednią oś i aż 72,5 proc. spoczywa na tylnych kołach. Masa ta jednak nie jest duża, gdyż DeltaWing waży zaledwie 475 kg. Całości nietypowej konstrukcji dopełnia niewielki silnik przygotowany przez Nissana. 4-cylindrowa jednostka o pojemności 1,6 l dostarcza 300 KM, czyli niezwykle mało jak na samochód wyścigowy, pokazuje to jednak jaki jest cel całego projektu - stworzyć wyjątkowo wydajny pojazd, który jest szybki, a przy tym spala zdecydowanie mniej paliwa i zużywa opony w dużo mniejszym stopniu niż klasyczne konstrukcje.