Nie jest łatwo zastąpić bohatera narodowego, a taki ciężar spoczywa obecnie na barkach Madsa Ostberga. Pod koniec 2012 roku z piedestału spadło bowiem bożyszcze norweskich kibiców, Petter Solberg, a mający znakomity sezon Mad Mads w naturalny sposób został namaszczony jako jego sukcesor. Kolejny rok był do zapomnienia, gdy z szybkości, skuteczności i opanowania Norwega nie pozostało nic, ale nie zraziło to Citroena, by zaproponować mu fotel w fabrycznym aucie. Mads powoli powraca do formy, uczy się zupełnie nowego samochodu i wierzy, że ciężka praca w tak utytułowanym zespole pozwoli mu przerwać hegemonię Volkswagena.



WRC: W jaki sposób dołączyłeś do Citroen Racing?
Mads Ostberg: Rozpoczęliśmy negocjacje już w 2012 roku, ale wtedy wybrano Daniego zamiast mnie. Przełamaliśmy wtedy lody i w 2013 r. rozmawialiśmy po raz kolejny. Porozumieliśmy się po Rajdzie Wielkiej Brytanii i choć rozmawiałem też z innymi zespołami, to gdy padła konkretna propozycja, decyzja była bardzo prosta. W grudniu wszystko było już gotowe i zaczęliśmy testy przed Monte Carlo.

Gdyby nie Citroen, to gdzie byśmy cię zobaczyli?
Mogłem pozostać z M-Sportem, to była tak naprawdę jedyna opcja, która mi pozostała.

Co poszło nie tak w sezonie 2013?
Trudno powiedzieć. Początkowo mieliśmy problemy techniczne, tak było zarówno w Monte Carlo, jak i w Szwecji. W Meksyku również musieliśmy się wycofać po awarii, więc łącznie odpadliśmy aż trzy razy. W Portugalii popełniliśmy błąd i mieliśmy całkiem poważny wypadek. Argentyna to uszkodzenie układu kierowniczego, podobnie było w Sardynii, gdzie błąd popełnił Jonas (pilot – przyp. red). Wszystko, co mogło pójść źle, to poszło. Potrzebowaliśmy restartu i dobrej drugiej połowy sezonu. W Finlandii było nieźle, ale odbudowanie pewności siebie nie było łatwe, szczególnie gdy przyszła kolej na rajdy asfaltowe, na których nie idzie mi najlepiej.

Patrząc na obecną sytuację, gdzie Volkswagen zwyciężył dziewięć razy z rzędu, to upatrujesz w tym więcej „zasługi” VW czy Sebastiena Ogiera?
Klucz to połączenie obu tych elementów. Seb to znakomity kierowca, a Polo R WRC jest zbudowane specjalnie pod niego. Obecnie reszta zawodników nie startuje autem zaprojektowanym specjalnie pod ich potrzeby. To bardzo istotne. Ta sytuacja nie będzie jednak trwała wiecznie i wszystkie zespoły, a mam na myśli w szczególności nas, będą ciężko pracowały, by nadrobić dystans.

W tym roku Citroen Racing prowadzi dwa programy – jeden w WRC, a drugi w WTCC. Czy brak skupienia na jednej dyscyplinie może spowodować, że o sukces będzie znacznie trudniej?
Nie wydaje mi się. Nad programami pracują dwie odrębne grupy ludzi, są bardzo doświadczeni, więc dla mnie nie stanowi to problemu. Nie to jest powodem braku zwycięstw. Wraz z Krisem jesteśmy dwoma nowymi kierowcami w zespole rajdowym, a w takiej sytuacji walka o czołowe pozycje zajmuje trochę czasu i to jest główna przyczyna.

Polo R WRC zostało zaprojektowane dla Ogiera, ale twoje DS3 WRC to konstrukcja zbudowana z myślą o Loebie. W jaki sposób się do niej dostosowujesz?
Mam sporo doświadczenia z Fordem i dobrze wiedziałem, że przychodząc do Citroena, muszę dokonać sporych zmian w obrębie mojego stylu jazdy. Samochód jest ustawiony właściwie i łatwiej jest mi się do niego dostosować niż na odwrót. Im więcej testów mam za sobą, im więcej rajdów przejadę, tym lepiej będę się w nim czuł.

Jakie są główne różnice między Fiestą a DS3?
Podobieństwa to głównie to, że są samochodami z czterema kołami. Oparte są na dwóch kompletnie różnych projektach. Najbardziej odczuwalną różnicą jest to, że Citroen jest niezwykle neutralny, a Ford nadsterowny.