FIAT 125 to samochód osobowy klasy średniej, będący następcą modelu Fiat 1300/1500.

Model ten zaprezentowany został po raz pierwszy w listopadzie 1966 roku podczas międzynarodowego salonu motoryzacyjnego w Turynie. Pojazd ten posiadał płytę podłogową z Fiata 1300/1500 oraz kabinę pasażerską z modelu Fiat 124. Wnętrze oraz przednia jak i tylna część nadwozia zostały zaprojektowane specjalnie dla tego modelu.

Produkcję rozpoczęto w 1967 roku. Auto wyposażone było w 4-cylindrowy silnik o pojemności skokowej 1608 cm³ z dwoma wałkami rozrządu (układ DOHC) rozwijający moc 90 KM i maksymalny moment obrotowy wynoszący 135 Nm.

W listopadzie 1968 do oferty dołączyła wersja Special, posiadająca w stosunku do wersji standardowej: 5-biegową skrzynię manualną, silnik o mocy zwiększonej do 100 KM, niżej poprowadzone listwy boczne, tapicerkę skajowo-materiałową, powiększony zbiornik paliwa, nowy wzór kołpaków oraz inne drobne elementy wykończenia wnętrza.

Od 1970 roku w ofercie pozostawała tylko wersja Special, która przeszła lifting nadwozia. Tak zmieniony pojazd otrzymał nową atrapę chłodnicy, nowe zderzaki (bez kłów), przeniesiono kierunkowskazy pod zderzak, z tyłu pojawiły się nowe zintegrowane lampy kierunkowskazów oraz świateł "Stop". W tym samym roku rozpoczęto montaż 3-biegowej skrzyni automatycznej.

Produkcja modelu 125 zakończyła się w 1972 roku, jego następcą został Fiat 132.

Na podstawie umowy licencyjnej z Fabryką Samochodów Osobowych z 1965 roku rozpoczęto dwa lata później produkcję Polskiego Fiata 125p.

Polski odpowiednik posiadał z modelu 125 zarówno podwozie, jak i nadwozie (zmieniono przetłoczenia maski, tylnej klapy oraz zastosowano inną atrapę chłodnicy wraz ze światłami). W polskim fiacie 125p inne usytuowanie miał zbiornik paliwa, umieszczony został pod podłogą (fiat 125 miał przy prawym błotniku bagażnika, analogicznie koło zapasowe polska wersja na podłodze bagażnika włoska zaś, przy lewym błotniku). Deska rozdzielcza (po liftingu) oraz silnik pochodził z modelu Fiat 1300/1500 tym samym do Polskiego Fiata 125p nie trafiły bardzo nowoczesne silniki włoskiego odpowiednika.

Po wygaśnięciu licencji od 1983 nosił nazwę FSO 125p lub FSO 1500.

Dane techniczne
Producent: Fabbrica Italiana Automobili de Torino (FIAT), Turyn, WĹ‚ochy
Okres produkcji: 1967-1972
Nadwozie: samonośne, 5-miejscowe, 4-drzwiowy sedan
Silnik: 4-suwowy, rzędowy, 4-cylindrowy, z dwoma wałkami rozrządu w głowicy (DOHC), chłodzony cieczą, umieszczony z przodu
Pojemność skokowa: 1608 ccm
Ĺšrednica cylindra: 80,0 mm
Skok tłoka: 80,0 mm
Stopień sprężania: 8,8:1
Moc maksymalna: 66 kW (90 KM) przy 5600 obr/min lub 75 kW (101 KM) przy 6200 obr/min (Special)
Maksymalny moment obrotowy: 127 Nm przy 3500 obr/min lub 130 Nm przy 4000 obr/min (Specjal)
Skrzynia biegów: manualna 4-biegowa (1967-1970), całkowicie synchronizowana, sterowana dźwignią umieszczoną w podłodze lub manualna 5-biegowa (1968-1972) lub automatyczna 3-biegowa (1970-1972)
Rodzaj napędu: tylny
Zawieszenie przednie: wahacze poprzeczne, sprężyny śrubowe, amortyzatory teleskopowe, stabilizator, drążki reakcyjne
Zawieszenie tylne: oś sztywna, dwa wzdłużne resory 2-piórowe, amortyzatory teleskopowe, drążki reakcyjne
Hamulce: dwuobwodowe ze wspomaganiem, tarczowe na 4 koł, korektor siły hamowania przy osi tylnej, hamulec ręczny mechaniczny na koła tylne
Ogumienie o wymiarach: 175S-13
Długość: 4220 mm
Szerokość: 1610 mm
Wysokość: 1440 mm
Rozstaw osi: 2505 mm
Masa własna: 1000 kg
Pojemność zbiornika paliwa: 45 l
Prędkość maksymalna: 161 km/h lub 170 km/h (Specjal)
Przyspieszenie 0-100 km/h: 11,8 s
ZuĹĽycie paliwa: 10 l/100 km przy v=110 km/h

28 listopada 1967 roku, z linii montażowej warszawskiej Fabryki Samochodów Osobowych zjechał pierwszy egzemplarz Fiata 125p.

Przypomnijmy, że model nazwany później „Dużym Fiatem” był następcą wysłużonej i przestarzałej już Warszawy 223/224. 125p był produkowany na licencji włoskiego Fiata. Po jej wygaśnięciu w 1983 roku powstawał jako FSO 125p. Produkcję auta zakończono 29 czerwca 1991 roku.

Samochód konstrukcyjnie był spokrewniony z modelami 1300/1500 oraz 125. Do napędu wykorzystywano silników benzynowych o poj. 1.3 i 1.5. Później pod maskę auta trafiły jednostki napędowe z Poloneza. Powstawały również krótkie serie z silnikami wysokoprężnymi i benzynowymi DOHC. Początkowo wytwarzany był tylko 4-drzwiowy sedan. W 1972 roku dołączyła wersja kombi, zaś trzy lata później również pick-up. Na bazie tych odmian powstawały pochodne i wersje specjalne, jak karetki, czy też „jamnik”, czyli przedłużony model z otwartym nadwoziem. Fiat był także wykorzystywany w sporcie - m in. Rajd Monte Carlo (1971), Akropolis (1972). W ciągu całego okresu produkcji dokonywano wielu modernizacji. Najbardziej zauważalna została przeprowadzona w 1975 r, kiedy to zmieniono wygląd nadwozia i wnętrza. Ogółem FSO wyprodukowała 1 445 699 egzemplarzy Fiata 125p/FSO 125p, z czego 874 966 sztuk wyeksportowano.