W BKPMot powstała idea autobusowego nadwozia samonośnego. Autorem tej konstrukcji jest dr inż. Janusz Pawłowski. Była to nowość w skali światowej, uznana za wynalazek i opatentowana. Prace studialne rozpoczęto w 1952 roku, natomiast w roku 1955 wykonano prototyp autobusu. Nosił on roboczy symbol HO1-S42,F01, co oznaczało kolejno typ nadwozia, silnika i podwozia. Autobus mieścił 43 pasażerów, w tym ośmiu na składanych siedzeniach w przejściu między fotelami. Dzięki konstrukcji bezramowej udało się zredukować masę własną autobusu do 4770 kg. Po dwóch latach prac konstrukcyjno- badawczych zapadła decyzja o podjęciu produkcji autobusów o nadwoziach samonośnych. W 1957 roku zakończono wytwarzanie autobusów Star 52, natomiast od 1958 roku bramy Sanockiej Fabryki opuszczają samonośne Sany. Wersja produkcyjna oznaczona jako San HO1 różniła się od prototypu z 1955 roku stylizacją ściany przedniej oraz szeregiem usprawnień technologicznych. Oryginalnie rozmieszczono główne zespoły pojazdu. Silnik typu 5-42 wysunięto przed oś kół przednich, a skrzynkę biegów o 5 przełożeniach (pochodzącą ze Stara 21) umieszczono w środkowej części pojazdu. Wynikało to z dą'zenia do właściwego rozkładu obciążenia na osie autobusu. San HO1 wykonywany był w dwóch wersjach nadwoziowych. Wersja międzymiastowa miała oznaczenie "A", wersja miejska nosiła symbol "B". Wersja miejska mogła pomieścić 50 pasażerów, przy czym liczbę miejsc siedzących zredukowano do 33, Zastosowano dwie pary dwuskrzydłowych drzwi bocznych z mechanicznym ich otwieraniem od wewnątrz, drzwi przednie obsługiwał kierowca, drzwi tylne konduktor.


Po drugiej wojnie światowej szybko przystąpiono do produkcji pojazdów ciężarowych, niezbędnych przy odbudowie kraju ze zniszczeń. Równocześnie starano się zaspokoić rosnące potrzeby przewozu ludzi, wytwarzając na podwoziu samochodów ciężarowych autobusy. Takie rozwiązanie jednak od początku sprawiało wiele problemów, więc traktowano je jako tymczasowe. Stąd decyzja o budowie zupełnie nowego autobusu była tylko kwestią czasu.
Stworzenia nowego pojazdu do przewozu ludzi, podjęła się Sanocka Fabryka Autobusów w Sanoku. Zakładowi inżynierowie zaprojektowali i wyprodukowali pojazd będący jednym z najnowszych osiągnięć ówczesnych lat. Postanowiono bowiem zastosować nowatorską w tamtym czasie konstrukcję samonośną. Pojazd wyposażono w elementy pochodzące z samochodu ciężarowego Star 21, co jednak odbiło się na nim niezbyt korzystnie. Cały pojazd wybudowany został wyłącznie z blach i tłoczonych płytko elementów blaszanych. W produkcji nie użyto ani jednego profilu. W związku z zastosowaniem nietypowej konstrukcji, konieczne było odpowiednie, równomierne rozłożenie mas silnika i skrzyni biegów. Z tego powodu między innymi, w pojeździe po raz pierwszy w Polsce zastosowano drzwi na zwisie przednim. Silnik zawieszony został przed pierwszą osią a skrzynia biegów pośrodku pojazdu.
Sany produkowano w wersji międzymiastowej H01A oraz w wersji miejskiej H01B, co również było pierwszym takim przypadkiem w historii polskich autobusów. W wersji miejskiej, pojazd posiadał 17 dwumiejscowych foteli oraz jeden fotel jednoosobowy.
Pierwsze Sany pojawiły się na krakowskich ulicach w 1958 roku. W ciągu 5 lat dostarczono 110 egzemplarzy. Jednak z uwagi na częste przeciążenie autobusów, zły stan dróg oraz słabą konstrukcję, kolejne Sany szybko zaczęły być eliminowane z ruchu z powodu występujących usterek. Mimo prowadzonych prac modernizacyjnych, w tym przede wszystkim związanych ze wzmocnieniem konstrukcji pojazdów, nie udało się wyeliminować wszystkich problemów. Ostatecznie, Sany wycofane zostały z krakowskich ulic w 1965 roku.
Krakowski San H01B - 86 jest jedynym zachowanym pojazdem tego typu w Polsce spośród ponad 17 tysięcy wyprodukowanych. Autobus odnaleziony został po blisko rocznych poszukiwaniach na terenie lotniska w Krośnie. Przez wiele lat po wycofaniu z ruchu, służył tam jako punkt obserwacyjny samolotów. Mimo dużej ingerencji w konstrukcję, braku stanowiska kierowcy, silnika i skrzyni biegów, pojazd zachowany został w dobrym stanie. We wrześniu 2005 roku, pojazd zakupiło krakowskie MPK i niemal natychmiast wysłało go do remontu u producenta czyli obecnych zakładów Autosan S.A. Przy odnowie, pomocne okazały się elementy z drugiego odnalezionego Sana, którego ściągnięto do Krakowa. Problem początkowo stanowił brak silnika i skrzyni biegów, jednak po poszukiwaniach, udało się odnaleźć na Dolnym Śląsku ciężarówkę Star 25, wyposażoną w identyczne podzespoły. W ten sposób skompletowano najważniejsze elementy autobusu.
Po przeprowadzonym remoncie nadwozie w Sanoku, 22 listopada 2006 roku San przybył do Krakowa na lawecie. Pojazd trafił do hali Stacji Obsługi Autobusów Wola Duchacka, gdzie przeprowadzono montaż silnika, skrzyni biegów oraz pozostałych elementów wyposażenia.
Kremowo-czerwony San, noszący numer 86, oficjalnie zaprezentowany został publiczności podczas obchodów osiemdziesięciolecia komunikacji autobusowej w Krakowie. Od tego czasu, pojazd jest jednym z wielu, wchodzących w bogate zbiory historycznego taboru MPK Kraków.

Dane techniczne
Typ: San H01B
Rok produkcji: 1959
Długość [mm]: 9320
Szerokość [mm]: 2500
Wysokość [mm]: 2750
Rozstaw osi [mm]: 4550
Masa pojazdu [kg]: 5400
Liczba miejsc siedzÄ…cych: 32
Liczba miejsc stojÄ…cych: 18
Typ silnika: S472, benzynowy
Moc silnika [kW]: 70
Konstrukcja nośna: samonośna
Prędkość maksymalna [km/h]: 75