Autosan H7 „Solina” - rodzina autobusów miejskich i podmiejskich (Autosan H7-20.07 „Solina City”, Autosan H7-20MB „Solina”, Autosan H7-10MB „Solina LE”), międzymiastowych (Autosan H7-10MB „Solina”) oraz specjalnych (Autosan H7-10DW) firmy Autosan S.A., produkowana od marca 2006 roku. Model "Autosan H7-10MB „Solina”" zadebiutował na targach Transexpo jesienią 2005 roku. Rodzina H7 „Solina” zastąpiła rodzinę autobusów H7 Traper/Trafic, produkowaną do marca 2006 roku.

Autobusy rodziny H7 „Solina” budowane są na podwoziu Mercedes-Benz Vario O.815D a od końca 2006 roku na podwoziu O.818D (podtyp modelu .07). Konstrukcja nadwozia jest wykonana z rur stalowych o przekroju kwadratowym i prostokątnym, łączonych za pomocą spawania. Poszycie zewnętrzne, wklejone do szkieletu, wykonano z materiałów odpornych na korozję - stali nierdzewnej i tworzyw sztucznych, a klapy boczne i skrzydła drzwi z aluminium. Oś przednia wyposażona jest w zawieszenie mechaniczne, natomiast tylna – pneumatyczne, a na obu osiach zamontowano hamulce tarczowe z systemem ABS. Standardowo montowany jest zwalniacz (retarder). Standardowo wyposaża się Soliny w autokomputer pokładowy. Model "H7-20MB Solina LE/Solina City" posiada niskowejściowy pomost na tylnym zwisie. Od 2007 roku istnieje możliwość zamówienia 5-biegowej automatycznej skrzyni biegów Allison LCT-1000, zarówno w odmianie miejskiej jak i międzymiastowej (standard na rynku szwedzkim). W 2009 roku do wyposażenia opcjonalnego odmiany międzymiastowej wprowadzone zostały tylne drzwi sterowane pneumatycznie.

W 2006 roku powstał prototyp autobusu szkolnego Autosan H7-10MB „Solina”. W 2007 roku na zamówienie Komendy Głównej Policji powstała seria 22 więźniarek Autosan H7-10DW, które służą do transportu aresztowanych. Produkcja sięga kilkadziesiąt sztuk rocznie (w 2006 r. prawdopodobnie 58 szt.). Autobusy rodziny "Autosan Solina" poza granicami Polski eksploatowane są w Szwecji, Norwegii, Słowacji, Rumunii oraz na Węgrzech. W 2006 r. eksport wyniósł 10 szt., w 2007 r. - 18 szt., zaś w 2008 r. - co najmniej 6 sztuk.

W 2008 roku do produkcji wszedł Autosan Wetlina, który docelowo ma być następcą modeli z rodziny H7 Solina. Początkowo obie rodziny będą jednak produkowane równolegle. Zakończenie produkcji modeli Solina nastąpi wraz z wprowadzeniem normy Euro 5[1]. Na zamówienia są również produkowane niektóre wersje specjalne poprzedniej rodziny Autosan H7.

Wersje rodziny H7 Solina:

Autobusy międzymiastowe
Autosan H7-10.06 Solina
Autosan H7-10.07 Solina
Autobusy miejskie
Autosan H7-20.06 Solina
Autosan H7-10.06 Solina LE
Autosan H7-20.07 Solina City
Autobusy specjalne
Autosan H7-10DW Solina


W lipcu 2007 roku ZTM ogłosił przetarg na świadczenie usług przewozowych 50 minibusami o długości 8 i 9 metrów. Do przetargu stanęły firmy: Dolnośląskie Linie Autobusowe (5,18 zł za 8 metrowe / 5,65 zł za 9 metrowe), PKS Grodzisk Maz. ( 4,07 zł / 4,58 zł), Veolia Transport (3,75 zł / 3,85 zł) i Mobilis (3,61 zł / 3,82 zł). Wybrana została najtańsza oferta firmy Mobilis, umowę podpisano zaś 9 listopada 2007 roku. Autobusy zakupiono z myślą o rejonach, które nie były dotąd obsługiwane komunikacją miejską, a także celem skierowania ich na linie o niskiej frekwencji. Wybranym przez Mobilis pojazdem o długości około 8 metrów został Autosan H7-20 Solina. Autosany H7 miały wyjechać na ulice aglomeracji warszawskiej w marcu. Z 50 autobusów małej pojemności, na które opiewało zamówienie ZTM, stanowiły one 20 sztuk. Przy okazji podpisania umowy, zaprezentowano na placu Bankowym dwa takie autosany oraz Jelcza M083C Libero.

Autosan H7 to konstrukcja powstała w 1999 roku w wyniku modernizacji i wydłużenia modelu H6. W 2001 roku zmodernizowano stylistykę nadwozia, zaś w 2005 roku wykonano H7 na podwoziu Mercedes-Benz, który w 2006 roku wszedł do produkcji seryjnej. Model ten sprzedawał się całkiem dobrze, stąd w połowie 2006 do produkcji oprócz wersji międzymiastowej wprowadzono również wersję miejską. H7-20 jest 7,7-metrowym minibusem opartym na podwoziu dedykowanym dla samochodu dostawczego (O814D). Silnik Mercedes-Benz OM904 LA umieszczony jest z przodu pojazdu i napędza poprzez 5-biegową, manualną skrzynię biegów ZF S5-42 tylną oś pojazdu. Zarówno z przodu jak i z tyłu zastosowano zawieszenie pneumatyczne. Autobus jest w zasadzie wysokopodłogowy, jedynie na tylnym zwisie podłoga została obniżona. Dostęp do wnętrza zapewniają 2 pary dwuskrzydłowych drzwi w układzie 0-2-2, w przednim wejściu pokonać należy 2 stopnie, drugie wejście jest zaś bezstopniowe dzięki obniżeniu podłogi na tylnym zwisie. Autobus posiada 40 miejsc, w tym 18 siedzących. Jedno z nich znajduje się w części autobusu wydzielonej dla kierowcy. Minibusy wyposażono w monitoring, klimatyzację przestrzeni pasażerskiej, przesuwane okna, miękkie siedzenia oraz w funkcję głosowego zapowiadania przystanków.

Niespodziewanie, cztery dni po podpisaniu umowy z Mobilisem, jeden z autobusów prezentowanych na Placu Bankowym wyjechał na trasę w sieci ZTM. Autosan H7 należący do PKS Grodzisk Mazowiecki, jeździł wcześniej po rozmaitych miejscowościach na południowo-zachodnich rubieżach stolicy. Został on przydzielony do obsługi nowej linii 137, obsługującej od lat odcięte od świata osiedle Dudziarska. Autosan otrzymał numer A599 i zapewniał obsługę pierwszej linii mikrobusowej w Warszawie. Różnił się on od H7 dostarczonych później do Mobilisu układem drzwi (0-1-2), siedzeniami i stanowiskiem kierowcy. Na początku marca 2008 roku, w związku z przyszłymi dostawami kolejnych scanii dla PKS Grodzisk, jedyny autosan z PKS została przenumerowany na A649. Zaledwie tydzień później PKS Grodzisk dokonał zaskakującego manewru - zastąpił dotychczasową Solinę, obsługującą linię 137, swoją bliźniaczką, służącą do tej pory w Grodzisku Mazowieckim. Autobus również nosił numer A649. Oryginalny A649 po naprawie wrócił na 137 pod własnym numerem, a jego zmiennik stał się rezerwą i został przenumerowany na A648.

Tymczasem, 1 marca 2008 roku na ulicach Warszawy pojawiły się minibusy z Mobilisu rozpoczynające obsługę kontraktu uzyskanego przez tę firmę w 2007 roku. Mobilis rozpoczął autosanami obsługę m.in. linii 104, 202, 204 i 305. Pierwsza ich partia otrzymała numerację w zakresie A360-A370. 1 maja dotarła druga i ostatnia partia 10 autosanów. Otrzymały one numery od A371 do A380. Wadą autosanów okazał się irytująco głośny sygnał ostrzegawczy zamykania drzwi. Zaletami z punktu widzenia kierowców zostały zaś dobra dynamika i spora kabina kierowcy.

Galeria zdjęć w Przegubowcu

Dane techniczne
Producent: Autosan SA, Sanok, Polska
Typy nadwozia: Niskopodłogowy autobus miejski klasy MINI
Okres produkcji: 2006 - nadal
Rok produkcji: 2007 (PKS Grodzisk Maz.), 2008 (Mobilis)
Liczba zakupionych: 23 szt.
Zajezdnie: Mobilis, PKS Grodzisk Mazowiecki
Długość: 7770 mm
Szerokość: 2376 mm
Wysokość: 2823 mm
Rozstaw osi: 4250 mm
Masa własna: 5500 kg
Masa całkowita: 8200 kg
Ilość miejsc: 40
Miejsc siedzÄ…cych: 18
Ilość drzwi: 2
Układ drzwi: 0-2-2 lub 0-1-2 (#A599)
Wysokość podłogi w I drzwiach: . mm
Wysokość podłogi w II drzwiach: . mm
Wysokość podłogi w ost. drzwiach: . mm
Silnik: MB OM 904 LA
Pojemność skokowa: 4,25 dm3
Moc maksymalna: 110 kW (150 KM)
Skrzynia biegĂłw: ZF S5-42