Samochody Świata - Forum Motoryzacyjne
https://www.samochodyswiata.pl/

[Tramwaje] 1955 Tatra T1 + 1959 Konstal 13N
https://www.samochodyswiata.pl/viewtopic.php?f=22&t=34111
Strona 1 z 1

Autor:  kulikowski [ Nie, 27.03.2011, 2:48 ]
Temat postu:  [Tramwaje] 1955 Tatra T1 + 1959 Konstal 13N

ČKD Tatra T1
Warszawa
Image
Image
(C) Tramwar.republika.pl
Praga, Czechy (obecnie muzealny)
Image
(C) Wikipedia
Ostrawa, Czechy (obecnie zabytkowy)
Image
(C) Wikipedia

Film:
http://www.youtube.com/watch?v=oWbxgbOcV54
(C) Youtube.com
Cytuj:
W połowie lat 50-tych rozpoczęto w Polsce przygotowania do produkcji tramwaju szybkobieżnego. Jednak wkrótce wobec trudności projektowych i niemożności wyprodukowania w krótkim czasie skomplikowanej aparatury elektrycznej zadecydowano o zakupie odpowiednich wagonów w Czechosłowacji. W styczniu 1956 r. do Warszawy dotarły 2 tramwaje typu T1-3 wyprodukowane przez ČKD Tatra Smichov w Pradze. Wagony typu T1 były zbudowane w latach 1952 - 1958 na podstawie licencji zakupionej od amerykańskiej firmy Westinghouse. Był to pierwszy model tramwaju marki Tatra. W ciągu sześcioletniego okresu produkcji wyprodukowano 287 tramwajów tego typu. Wagony T1 były wagonami pojedynczymi, jednokierunkowymi, konstrukcja pudła była stalowa, spawana. Czopy skrętu są wbudowane w konstrukcję pudła, opierają się na belkach bujakowych wózków skrętnych. Podłoga był‚a na jednym poziomie, jedynie stanowisko motorniczego znajdowało się na niewielkim podwyższeniu. Siedzenia (tapicerowane) zostały umieszczone wzdłuż ścian wagonu (oparciami zwrócone były do okien), w przedniej części wagonu (pomiędzy I i II drzwiami) wydzielono stanowisko dla konduktora. Wszystkie okna były opuszczane. Zastosowano 3 pary drzwi harmonijkowych (środkowe były węższe), sterowanych ze stanowiska motorniczego (podczas codziennej eksploatacji I drzwi otwierał motorniczy a II i III drzwi otwierał konduktor).

Wagony posiadały rozrusznik bębnowy, 4 silniki trakcyjne połączone szeregowo oraz przetwornicę wirującą, służącą do ładowania baterii akumulatorów (o napięciu 24V), zasilania obwodów pomocniczych oraz wentylacji rozrusznika i silników. Obwody pomocnicze były zasilane z baterii akumulatorów o napięciu 24V. Sterowanie tramwajem odbywało się za pomocą 3 pedałów (rozruchu, hamowania i czuwaka). Pobór prądu odbywał się za pomocą pantografu typu kolejowego. Na przodzie wozu umieszczono pojedynczy reflektor, a nad dzieloną szybą przednią, ponad tablicą kierunkową, montowano czerwoną pięcioramienną gwiazdę. Wagon nazywany jest czasem żelazko (žehlička).

Wagony wpisano na stan zajezdni Wola w 1956 r. Pierwszy kurs odbył się na linii 21 (Żerań FSO - ZOO). Niedługo po uruchomieniu wagon 502 pojechał do Konstalu a następnie do Centralnego Biura Konstrukcyjnego PTK w Poznaniu, gdzie został dokładnie "przebadany" (dzięki czemu łatwiej było skonstruować jego polski odpowiednik - 13N), po czym powrócił do Warszawy. Wagony Tatra kursowały najczęściej na liniach 27, 28 i 31. Początkowo burty obu wagonów były pomalowane na czerwono a fartuchy, pas okien i dach na kremowo, po kilku latach eksploatacji dach został przemalowany na kolor szary.

W 1959 r. wagon 502 (po przejechaniu ok. 120 tys. km) został wycofany z linii i stał się magazynem części zamiennych dla drugiego. Na przełomie lat 50-tych i 60-tych wagon 501 przeniesiono na zajezdnię Mokotów (wagon pojawiał się na wszystkich liniach obsługiwanych przez tę zajezdnię). Wagon 502 skreślono ze stanu dopiero w lipcu 1966 r., natomiast wagon 501 w dniu 25.06.1968 (po skreśleniu pudło służyło przez kilka lat jako altanka na ogródkach działkowych przy zajezdni, a następnie zostało złomowane).

Dwa prototypy wyprodukowane zostały w 1951 roku i przeznaczone do testów w Pradze. Pierwszy z nich (oznaczony nr 5001) rozpoczął jazdy próbne 22 listopada 1951 roku, kolejny (nr taborowy 5002) rok później.

W kolejnych latach eksploatację wozów T1 podjęły następujące miasta Czechosłowacji:
Most i Litvinov - 34 wozy (nr 201-234) z lat 1957 - 1958
Ołomuniec - 10 wozów (nr 101-110) z lat 1957 - 1958
Ostrawa - 44 wozy (nr 501-544) z lat 1955 - 1957
Pilzno - 33 wozy (nr 101-133) z lat 1955 - 1957
Praga - 133 wozy (nr 5001-5133) z lat 1951 - 1956
Koszyce (obecnie Słowacja) - 11 wozów (nr 201-211) z lat 1956 - 1958
Wozy T1 eksploatowane były do lat 80. XX wieku, a ostatni został wycofany z ruchu w Pilznie 4 kwietnia 1987 roku. Obecnie zobaczyć je można na terenie Czech w muzeach w Ostrawie (nr 528), Pilznie (nr 121) i Pradze (nr 5001 i 5002) oraz Muzeum Techniki w Brnie (nr 5064 z Pragi). Egzemplarze z Ostrawy, Pilzna i Pragi są czynne i uczestniczą w przejazdach okolicznościowych. Na terenie Słowacji do celów muzealnych pozostawiono wagon o nr 203 z Koszyc.

20 egzemplarzy wyprodukowanych w 1957 roku eksploatowanych było także w Rostowie nad Donem w Rosji pod nr taborowymi 301 - 320.

Dane techniczne
Producent: ČKD Tatra, Praga Smichov, Czechosłowacja
Okres produkcji: 1952-1958
Szerokość toru: 1435 mm
Napięcie zasilania: 600 V= (DC/prÄ…d staĹ‚y)
Długość: 13 300 mm
Szerokość: 2400 mm
Wysokość: 3060 mm
Masa służbowa: 16 600 kg
Liczba drzwi: 3
Układ drzwi: 4-4-4-4
Miejsc ogółem: 106
Miejsc siedzących: 26
Miejsc stojących: 80
Układ rozruchu: oporowy
Rodzaj silników: prądu stałego
Ilość silników: 4
Moc godzinowa: 4 × 40 kW = 160 kW
Prędkość maksymalna: 65 km/h
Podwozie (wózki):
Rozstaw wózków: 6000 mm
Rodzaj: napędowe
Ilość: 2
Rozstaw osi w wózku: 1900 mm



a oto słynna warszawska "parówka", która niedługo całkowicie zjedzie z torów do historii:

1959 Konstal 13N
Image
Image
Image
Image
(C) Tramwar.republika.pl
Image
(C) Transportszynowy.pl

Film: http://www.youtube.com/watch?v=dSdlmeWYivI&feature=related
(C) Youtube.com
Cytuj:
W latach 50-tych trwały w Polsce prace nad skonstruowaniem tramwajów szybkobieżnych. Dzięki dokładnej analizie (w Konstalu i Centralnym Biurze Konstrukcyjnym) wagonów Tatra T1 zdołano odwzorować ich konstrukcję i na tej podstawie zaprojektować ich polski odpowiednik. Zaprojektowany tramwaj oznaczony 11N nie mógł‚ jednak szybko powstać z uwagi na brak możliwości wyprodukowania w Polsce odpowiedniej aparatury elektrycznej. W 1957 r. zawarto kontrakt z belgijską firmą ACEC na zakup 25 kompletów aparatury elektrycznej. Ze względu na pewne różnice elektryczne w stosunku do czeskiego pierwowzoru zmodyfikowano pierwotny projekt wagonu. Nowy tramwaj otrzymał oznaczenie 13N i został skierowany do produkcji. Pierwszy prototyp zbudowano w lipcu 1959 r. i dostarczono do Warszawy we wrześniu tego roku. Wagon otrzymał numer taborowy 503 mimo że nie został wpisany na stan. (wiÄ™cej o powstawaniu 13N)

Wagon 13N jest jednokierunkowym wagonem pojedynczym o stalowej konstrukcji pudła. Wagon posiada 3 pary drzwi harmonijkowych (przy czym środkowe są węższe). Podłoga (nieco podwyższona na stanowisku motorniczego) jest drewniana, wyłożona gumową wykładziną. W porównaniu do czeskiego pierwowzoru (T1) zmodyfikowano kształt przodu (m.in. zmieniono kształt skrzynki na tablicę kierunkową - tzw film) i aparaturę. Pudło wagonu jest oparte na dwóch wózkach napędowych (pierwotnie osłoniętych fartuchami - dostęp do wózków był możliwy po podniesieniu specjalnych klap w fartuchach).
Wagon posiada układ rozruchowy automatyczny z rozrusznikiem bębnowym o 75 stopniach rozruchu i 93 stopniach hamowania, napędzany jest 4 silnikami trakcyjnymi prądu stałego LTa-220 o mocy 41,5 kW każdy (umieszczonymi po dwa na każdym z wózków, każdy z silników poprzez dwustopniową przekładnię napędza jedną oś), - silniki pierwotnie połączone były grupami (po 2 równolegle w grupie) w układzie szeregowym. Obwody pomocnicze są zasilane z przetwornicy wirującej, wytwarzającej prąd stały o napięciu 40V oraz z baterii akumulatorów. Pierwotnie zastosowany był pantograf typu kolejowego, opuszczany ręcznie za pomocą ściągaczy bębnowych (sznurek był mocowany do podstawy ślizgu pantografu). We wnętrzu wagonu umieszczono 21 siedzeń z miękkimi poduszkami, ustawionych przodem do kierunku jazdy. Przedział pasażerski nie posiada własnego ogrzewania (teoretycznie wnętrze wagonu jest ogrzewane przez ciepło wydzielane przez silniki trakcyjne i opory rozruchowe - ciepłe powietrze jest kierowane za pomocą specjalnych klap, zimą do wnętrza wagonu, latem na zewnątrz). Oświetlenie przedziału pasażerskiego składa się z 3 zespołów po 5 plafonier posiadających żarówki po 127 V połączonych ze sobą szeregowo, zasilane jest z sieci trakcyjnej (wagony 503 i 504 posiadały pierwotnie oświetlenie kinkietowe).

Kolejny prototyp (nr tab. 504) dostarczono do Warszawy w 1960 r. Podczas prób wyszĹ‚a na jaw wadliwa konstrukcja przegubów przenoszących moment obrotowy z silników na przekładnie - z tego powodu wagony nie zostały dopuszczone do ruchu z pasażerami. W kolejnych 4 wagonach (505-508) zmieniono konstrukcję tych przegubów (jak się okazało na jeszcze gorsze), dopiero w wagonie 509 (i wszystkich kolejnych) zastosowano wał Cardana (wagony 503-508 wpisano na stan dopiero po wymianie wadliwych przegubów na wał Cardana).

Pierwsze wagony typu 13N przyjęto na stan 27 lipca 1961 r. - wagony 509-514 zostały przydzielone do zajezdni Mokotów. Zadebiutowały na linii 33, niedługo potem pojawiły się także na linii 31. Kolejne wagony był‚y numerowane do 525, jednakże ze względu na możliwość dublowania się numerów z istniejącymi jeszcze wagonami starszych typów następne otrzymane wagony dostały numery taborowe rosnąco od nr 1. W miarę produkcji stopniowo modyfikowano wagony, usuwając wiele niedoróbek i wprowadzając konieczne zmiany konstrukcyjne. Z poważniejszych zmian: zmieniono okna opuszczane na przesuwne (od nr 516), powiększono stanowisko motorniczego (przesuwając szafkę ku tyłowi, od nr 3), zmieniono sposób zawieszenia klap (ułatwiając w ten sposób dostęp do maszyn drzwiowych, od nr 7), przeniesiono stycznik liniowy z boku na tył wagonu (od nr 41), zmieniono pulpit motorniczego (od nr 61), zmieniono szybę czołową z dzielonej na pojedynczą (od nr 88; wcześniej w wagonie 61 zastosowano przejściowo szybę panoramiczną), zmieniono kształt klapy w podłodze nad rozrusznikiem z prostokątnej na okrągłą (od nr 93), zaczęto montować polską aparaturę elektryczną (od jesieni 1964 r., wcześniej z powodu problemów z jej produkcją dokupiono kolejne 75 kompletów z Belgii), zmieniono tylne lampy (na pochodzące z samochodu Star) oraz zmieniono kształt i umiejscowienie kierunkowskazów (nr 148 oraz od nr 151), zlikwidowano ozdobny pasek podokienny (od nr 181). Od wagonu nr 181 zaprzestano również montowania stanowiska konduktora (pozostawiając tu puste miejsce). Pierwotnie numer linii umieszczany był w małym filmie nad szybą przednią oraz na taranie - było to jednak słabo widoczne, dlatego też po kilkunastu miesiącach tabliczkę z numerem linii powiększono i przeniesiono na ścianę przednią nad reflektor. Celem dalszej poprawy widoczności numeru linii powiększono też skrzynkę filmu tworząc tzw. średni film (w wagonie nr 204 oraz 301 i wszystkich następnych).

Mimo przeprowadzonych modyfikacji wagony typu 13N były nadal wysoce awaryjne - awaria jednego z nich doprowadziła do spóźnienia się aktywu robotniczego na konferencję partyjną w FSO z udziałem samego W. Gomułki. W konsekwencji ogłoszono "akcję poprawy jakości tramwajów 13N" która doprowadziła do licznych zmian konstrukcyjnych i zmniejszenia awaryjności. Poprawiono warunki jazdy ukrotnionej (od nr 371), montowano większe prostokątne lusterka (od nr 401), usunięto siedzenia naprzeciw drzwi środkowych (od nr 437 - jedno z siedzeń zostało przeniesione w miejsce po stanowisku konduktora, drugie umieszczono na końcu wagonu po lewej stronie), zamontowano przekaźniki uniemożliwiające jazdę z wyłączoną przetwornicą (co wcześniej często doprowadzało do spalenia silników lub rozrusznika, od nr 484). Najbardziej awaryjnym elementem był rozrusznik bębnowy - z tego powodu podjęto próbę jego eliminacji przebudowując w 1967 r. wagony 201 i 251 na stycznikowe (kolejne składy 13NS+13NSD powstały w Konstalu w 1968 r.). Wagony stycznikowe nie spełniły jednak pokładanych nadziei i zostały przebudowane na klasyczne 13N (niektóre przez pewien czas pozostawały doczepami czynnymi 13ND).

Celem zmniejszenia częstości awarii sieci zamiast ciężkich pantografów typu kolejowego zaczęto montować pantografy typu Stemmanna (w wagonach 421-533 oryginalne, od nr 610 ich polskie odpowiedniki - ze względów oszczędnościowych początkowo wagony łączono w ten sposób by pantograf OTK-1 znajdował się na pierwszym wagonie ze składu), dodatkowo pantografy zostały usadowione na porcelanowych izolatorach (od nr.748, zlikwidowano jednocześnie charakterystyczne osłony pantografu), od nr 704 zastąpiono awaryjne ściągacze bębnowe układem bloczków. W wagonie 730 oraz 755 i następnych zastosowano 2 klapy dachowe dzięki czemu poprawiono wentylację wnętrza wagonu (niestety większość z nich zlikwidowano podczas NG w latach 80-tych i 90-tych).

Dzięki wszystkim wprowadzonym poprawkom uzyskano wreszcie w miarę dobry i mało awaryjny tramwaj. Niestety w 1969 r. pod naciskiem władz Warszawy (!) i przedsiębiorstw z innych miast kraju przerwano produkcję wagonów typu 13N (mimo że w Warszawie pozostało jeszcze kilkadziesiąt wagonów klasycznych). W sumie w latach 1959-1969 wyprodukowano dla Warszawy 838 wagonów typu 13N, nigdy jednak tyle nie było jednocześnie na stanie.

Wagony typu 13N były przydzielane do wszystkich zajezdni w Warszawie. Najszybciej zapełniły zajezdnię R-4 Żoliborz (od 1966 r. były tam jedynym typem tramwaju), na R-3 Mokotów odpowiednio od 1968 r. na R-1 Wola od 1970 r. a na R-2 Praga od 1975 r. W związku z dużymi potrzebami przewozowymi w 1965 r. zaczęto je łączyć w składy dwuwagonowe (najpierw na linii 15). W trakcie dalszej eksploatacji zaczęto ujednolicać wagony: w 1970 r. wszystkie wagony zostały wyposażone w pantografy OTK-1 (polska wersja pantografu Stemmana), podczas kolejnych remontów starszych wagonów zakładano porcelanowe izolatory, usuwając przy okazji osłony pantografów, wymieniano aparaturę elektryczną na polską, montowano nowe przetwornice, poprawiano warunki jazdy ukrotnionej, wymieniano okna, lusterka wsteczne i pulpity motorniczego oraz lampy tylne i kierunkowskazy, zakładano układy blokady jazdy przy otwartych drzwiach, zmieniano żaluzje wlotu powietrza, ujednolicano układ siedzeń - dzięki temu całkowicie ujednolicono wygląd wszystkich wagonów typu 13N.

Na początku lat 70-tych zamontowano poręcze poziome na całej długości wagonu (także nad siedzeniami), przy czym wysokość zawieszenia poręczy dostosowywano do poręczy fabrycznie montowanych na tylnym pomoście - w efekcie w wagonach o nr tab. 503-525 i 1-6 znajdowały się one na wysokości linii podziału okien, w pozostałych - poniżej tej linii.

Celem poprawy warunków pracy motorniczych od 1973 r. rozpoczęto wygradzanie stanowiska motorniczego (kabina niepełna) a od 1981 rozpoczęto montowanie kabin pełnych (pierwszymi wagonami z pełną kabiną były 429 i 568). Od 1974 r. rozpoczęto powiększanie skrzynki tablicy kierunkowej (wprowadzono tzw. duży film) - pierwszym tak zmodyfikowanym wagonem był 47, kolejne wagony otrzymywały duży film podczas NG aż do końca lat 90-tych, tak że obecnie kursują liniowo tylko dwa wagony ze średnim filmem (371 i 642 - oba jako drugie w składach). W 1975 r. po raz pierwszy (w wagonach 425 i 426) zastosowano przełączalny układ silników (dzięki czemu zmniejszono pobór prądu podczas rozruchu i obciążenie podstacji, kolejne wagony były w ten sposób modernizowane aż do 1988 r. - obecnie wszystkie kursujące wagony mają taki układ). Od 1976 r. celem ułatwienia dostępu do wózków zaczęto wykonywać wycięcia w fartuchach dolnych (pierwszymi wagonami z wycięciami były 439 i 440, ostatnim - 840, w którym wykonano wycięcia pod koniec 1986 r.). W latach 1973-1976 we wszystkich wagonach przemalowano fartuchy dolne z kremowych na czerwone.

W związku z niedoborem motorniczych zaczęto przeprowadzać w 1976r. próby łączenia wagonów 13N w składy trzywagonowe (co wiązało się z modyfikacją pulpitów i montowaniem dodatkowych hamulców awaryjnych). Pierwszym składem trójwagonowym był 106+107+69 który wyjechał 01.10.1977 na linię 36. Składy trójwagonowe (głównie złożone z wagonów 13N) przez wiele lat stanowiły nieodłączny element warszawskiego krajobrazu (przestały kursować 30.06.1994r). W połowie lat 70-tych próbnie zamontowano na dwóch wagonach pantografy połówkowe - nie potwierdziły jednak swojej wyższoĹ›ci nad pantografami OTK-1 i po kilkumiesięcznej eksploatacji zostały zdemontowane. W latach 80-tych MZK Warszawa cierpiało z powodu trudności zaopatrzeniowych (m.in. brakowało szybek drzwiowych i przekładni) w związku z czym niektóre wagony wyjeżdżały na miasto z dyktą lub blachą zamiast szybek, a w kilkunastu wagonach przejściowo zamontowano wózki od 105N i 105Na. Po dostarczeniu brakujących elementów sytuacja wróciła do normy. W latach 1981-1983 z powodu braku typowych świateł tylnych przejściowo zakładano ich odpowiedniki pochodzące z kasowanych wtedy Jelczy Mex 272. Po ustaniu problemów zaopatrzeniowych wszystkie światła wymieniono na oryginalne.

Wiosną 1988 r. skład 298+275 (jako pierwszy w Warszawie) otrzymał reklamę - miała na celu propagowanie tramwaju jako nośnika reklam. Pomysł okazał się dobry i szybko pojawiły się kolejne (najpierw głównie naklejane, obecnie prawie wyłącznie malowane całopojazdowe). Podczas dokonywanych w latach 90-tych remontów w wielu wagonach wymieniano siedzenia (początkowo na plastikowe, od 2001 r. na wyściełane tkaniną). W 1994 r. podczas NG znacznie przebudowano wagony 818 i 821 - z racji oryginalnego wyglądu skład 821+818 nazywany jest "żaba".

W II połowie lat 90-tych w wagonach sterowniczych (pierwszych w składach) zamontowano tachografy, system łączności, elektrycznie regulowane lusterka, urządzenia do radiowego przekładania zwrotnic. W 2000 r. w wagonie 396 zamontowano przetwornicę statyczną produkcji ADtranz (usuniętą w 2003 r.). W maju i czerwcu 2002 r. w czterech remontowanych wagonach założono pantografy połówkowe (zdjęte podczas kolejnych remontów). Od połowy 2002 r. do połowy 2003 r. wszystkie wagony otrzymały (zamiast aluminiowych) poręcze stalowe malowane proszkowo na biało. Jesienią 2003 r. oraz latem 2004 r. na ulicach ponownie pojawiły się wagony 13N solo - w obu przypadkach po kilku miesiącach wagony ponownie połączono w składy. W maju 2006 r. podczas NG w kabinie motorniczego wagonu 640 zamontowano małą klapę wentylacyjną (identyczną jak w wagonach typu 105N2k) - takie klapy wentylacyjne są montowane od lipca 2006 r. w każdym przechodzącym remont wagonie sterowniczym.

Od początku 2008 r. ograniczono zakres zmian wprowadzanych podczas remontów - zrezygnowano z montażu ogrzewania przedziału pasażerskiego i montażu przycisków do otwierania drzwi przez pasażera oraz wymiany gniazd sterowania ukrotnionego. Zmiany mają na celu ograniczenie kosztów (w związku z zakładanym w ciągu najbliższych kilku lat wycofaniem wszystkich wagonów 13N z ruchu liniowego) oraz ograniczenie czasochłonności remontów. (wiÄ™cej)

W maju 2008 r. zakończyły swoją działalność zakłady Zelmot, produkujące klasyczne okrągłe reflektory przednie do wagonów 13N. Początkowo TW korzystało jeszcze z zapasów, jednak w listopadzie 2008 r. konieczne było zastosowanie nowego typu reflektorów przednich - mniejszych, kwadratowych, pochodzących od innego producenta (identycznych jak zastosowane w stopiątkach). Pierwszym składem z nowymi reflektorami został 690+675, od marca 2009 r. nowe reflektory (po całkowitym wyczerpaniu zapasu starych) otrzymują już wszystkie remontowane wagony 13N. (wiÄ™cej)

Pierwszym skasowanym wagonem typu 13N byĹ‚ wagon 54 (skreśony w 1966 r. wskutek pożaru), końca dostaw nie doczekały również wagony 184 (skreślony 18.10.1968) i 597 (skreślony 20.03.1969). Pozostałe 835 wagonów było utrzymywanych na stanie aż do 1984 r. kiedy to w miarę dostaw wagonów 105Na zaczęto planowo kasować najbardziej wysłużone wagony 13N. Obecnie na stanie TW jest poniżej dwustu wagonów 13N - a w związku z zakupami nowego taboru (tramwajów 120Na z bydgoskiej Pesy) znikną one z warszawskich torowisk do 2013 r.

MODYFIKACJE W WAGONACH 13N

Wersją rozwojową miały być modele 14N i 14ND, ale powstały tylko prototypy przebudowane następnie na 13NS i 13NSD. Wykonano także prototypowy tramwaj przegubowy 15N - od wozu Konstal 102Na odróżniała go m.in. konstrukcja przegubu (brezentowa tkanina) i nastawnik (w formie kierownicy).

Tramwaje 13N przeznaczone były dla Warszawy, ale 4 sztuki przebudowane na stycznikowe, identyczne z 13NS (jakkolwiek nigdy tego oznaczenia nie nosiły) otrzymał także GOP. Wozy prototypowe były testowane w Warszawie i Katowicach, tam jeździły także składy 14N+14ND i przegubowy 15N.

W Chorzowie do dziś pracuje jeden wóz techniczny przebudowany ze śląskiego 13NS, a Poznań posiada jeden egzemplarz muzealny wymieniony z Warszawą w zamian za wagon Konstal 102Na.

Dane techniczne
Producent: Konstal, Chorzów, Polska
Okres produkcji: 1959-1969
Wyprodukowanych: 845 szt.
Układ osi: Bo'Bo'
Szerokość toru: 1435 mm
Napięcie zasilania: 600 V= (DC/prąd stały)
Napięcie przetwornicy: 40V
Ilość pantografów: 1
Ilość członĂłw: 1
Ilość kabin: 1
Długość: 13 390 mm
Szerokość: 2400 mm
Wysokość od główki szyny: 3067 mm
Masa: 18 000 kg
Liczba drzwi: 3
Miejsc ogółem: 122
Miejsc siedzących: 22
Miejsc stojących: 100
Wysokość podłogi: 850 mm
Układ rozruchu: oporowy / bocznikowy z PSR
Rozrząd: pośredni
Średnie opóźnienie hamowania: 1,3 m/sek2
Opóźnienie hamowania awaryjnego: 2,8 m/sek2
Średnica kół: 654 mm
Hamulce: szczękowe, elektromagnetyczne szynowe
Hamowanie elektrodynamiczne: tak
Rodzaj silnikĂłw: prądu staĹ‚ego
Typ silników: LTa-220
Liczba silników: 4
Moc ciągĹ‚a: 160 kW
Moc godzinowa: 4 x 41,5 kW = 166 kW
Prędkość maksymalna: 68,5 km/h
Podwozie (wózki):
Rozstaw wózków: 6000 mm
Rodzaj: napędowe
Typ: [13N]
Liczba: 2
Rozstaw osi w wózku: 1900 mm
Najmniejszy dopuszczalny promień łuku: 20 m



(C) Tramwar.republika.pl
Wikipedia
Youtube.com
Transportszynowy.pl
LUBKA Arkadiusz, STIASNY Marcin - Atlas tramwajów; Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, Poznań 2004

Autor:  kulikowski [ Pią, 17.03.2017, 22:30 ]
Temat postu:  Re: [Tramwaje] 1955 Tatra T1 + 1959 Konstal 13N

ad. Tatra T1:

Warszawa:
Image Tramwar2.republika.pl

Ostrawa, Czechy:
Image Flickr.com

Praga, Czechy:
Image Citybus.cz


ad. Konstal 13N

Warszawa
(zlikwidowana w 1975 linia do Wilanowa):
Image Blogtransportowy.blox.pl
Rondo Starzyńskiego:
Image Sadorg.com

zabytkowy w GOPie:
Image Phototrans.pl

rysunek wymiarowy:
Image Mlyniec.gda.pl


(C) Tramwar2.republika.pl
Flickr.com
Citybus.cz
Blogtransportowy.blox.pl
Sadorg.com
Phototrans.pl
Mlyniec.gda.pl

Autor:  kulikowski [ Śro, 13.09.2023, 3:02 ]
Temat postu:  Re: [Tramwaje] 1952-1958 Tatra T1

Image
Image Tatra-Club.com
Image Tramvaje.net
Image StrassenBahnen-online.de
Image MHDfoto.cz
Image Seznam-Autobusu.cz


(C) Tatra-Club.com
Tramvaje.net
StrassenBahnen-online.de
MHDfoto.cz
Seznam-Autobusu.cz

Strona 1 z 1 Wszystkie czasy w strefie UTC + 1 godzina
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
http://www.phpbb.com/