Škoda 7Tr to model czechosłowackiego trolejbusu produkowanego w pierwszej połowie lat 50. XX wieku w zakładach Škoda (ówcześnie funkcjonujących pod nazwą Závody Vladimíra Iljiče Lenina).

Konstrukcja
Trolejbus 7Tr konstrukcyjnie wywodzi się od poprzednika - Škody 6Tr od której różni się tylko nieznacznie detalami karoserii i wyposażenia elektrycznego. Jest to dwuosiowy wóz z samonośną karoserią. Szkielet jest zbudowany ze specjalnych elementów stalowych. Wewnętrzne ściany są wyłożone tworzywem sztucznym. Do wymiany pasażerów służy troje drzwi harmonijkowych.

Większość wozów 7Tr po 1968 r. przeszło przebudowę urządzeń elektrycznych, które stały się prawie identyczne z tymi ze Škody 8Tr. Tak zmodyfikowane pojazdy oznaczono 8Tr12.

Prototyp
W roku 1950 wyprodukowano prototyp trolejbusu Škoda 7Tr. Został sprzedany do Děčína, gdzie otrzymał numer 5. W eksploatacji był do 1964, kiedy to został wycofany, a następnie prawdopodobnie zezłomowany.

Dostawy
W latach 1950–1955 w 6 seriach wyprodukowano 173 egzemplarze.

Państwo Miasto Lata dostaw Liczba Numery taborowe Uwagi
Republika Czechosłowacka (1948–1960) Bratysława 1951 10 81–90 [1]
Brno 1953–1954 16 16–31
Czeskie Budziejowice 1951–1954 22 10, 13–33
Děčín 1950–1954 13 5, 6, 8–15,
17–19
Hradec Králové 1951–1953 10 56–65
Igława 1951–1954 9 7–15
Mariańskie Łaźnie 1952 5 1–5
Most i Litvínov 1955 3 102, 107, 110
Opawa 1952–1954 12 1–12
Ostrawa 1952 6 1–6
Pardubice 1952–1954 12 101–109,
118–120
Pilzno 1952–1955 26 136–161
Cieplice 1952–1955 13 101–110 numery 104–106 nadano dwukrotnie
Zlin i Otrokovice 1951–1954 10 17–26
Polska Warszawa 1954–1955 5 86–90
Łączna liczba: 173

Eksploatacja w Warszawie
Skoda produkowała trolejbusy jeszcze w okresie przedwojennym. Produkcję wznowiono w 1949 r. - początkowo model 6Tr, następnie model 7Tr, bazujący na poprzedniku. Zastosowano w nim elektrykę firmy ČKD Praha, znanej z produkcji tramwajów Tatra. Model 7Tr powstawał w latach 1951-1955 i wykonano łącznie 173 sztuki.

W 1954 r. do Warszawy trafiły pierwsze trolejbusy Skoda 7Tr. Marka ta miała zdominować tabor trolejbusowy w Polsce na kolejne 20 lat. Warto odnotować, iż były to jedyne wyeksportowane trolejbusy tego typu.

Trolejbus posiadał samonośne, stalowe nadwozie. Silnik szeregowy prądu stałego umieszczono między osiami. Na karoserii znajdowała się drewniana, oblachowana listwa ochronna poprowadzona w połowie wysokości poszycia bocznego, stosowana też w pierwszych seriach następcy - 8Tr. Wysokość podłogi wynosiła 75 cm. Trolejbus posiadał 3 drzwi. Napęd wycieraczek był pneumatyczny. Boczne okna były opuszczane. Zastosowano ogrzewanie elektryczne.

Trolejbusem kierowało się z użyciem 3 pedałów. Prawy służył do rozruchu półsamoczynnego, elektropneumatycznego, środkowy do hamowania elektrodynamicznego i pneumatycznego, a lewy do hamowania pneumatycznego. Dla ułatwienia jazdy po śliskiej nawierzchni na tylnej osi zastosowano piasecznice. Maksymalna prędkość wynosiła 50 km/h.

Aparatura elektryczna znajdowała się z przodu, przed kabiną kierowcy. Nastawnik rozruchu samoczynnego znajdował się po prawej stronie komory elektryki (patrząc zgodnie z kierunkiem jazdy).
Pierwszy trolejbusy otrzymał numer 86, a kolejne 87-91.

Škoda 7Tr była zbliżona pod kątem budowy do dużo popularniejszego w Polsce modelu 8Tr.

Dane techniczne
Producent: Závody Vladimíra Iljiče Lenina (Škoda), Pilzno, Czechosłowacja
Prototypy: 1950
Okres produkcji: 1950–1955
Nadwozie: Wysokopodłogowy trolejbus klasy MAXI
Liczba drzwi: 3
Układ drzwi: 2-2-2
Liczba miejsc siedzących: 24 / 19-21
Liczba miejsc stojących: 58 / 61-59
Liczba miejsc ogółem: 82 / 80
Moc silników: 96–120 kW (130–163 KM)
Długość: 10 700 mm
Szerokość: 2500 mm
Wysokość: 3290 mm
Masa własna: 9900–10 150 kg
Prędkość maksymalna: 45–56 km/h