Škoda 10T (nazwa handlowa Elektra) – typ trójczłonowego, częściowo niskopodłogowego tramwaju, wytwarzanego w latach 2001–2009 w zakładach Škoda Transportation. 10T stanowi rozwinięcie konstrukcyjne tramwaju typu 03T.

Konstrukcja
10T to dwukierunkowy, czteroosiowy, silnikowy, częściowo niskopodłogowy wagon tramwajowy. Składa się z trzech członów złączonych przegubami. Po obu stronach nadwozia umieszczono troje drzwi odskokowo-przesuwnych (dwoje dwuskrzydłowych, jedne jednoskrzydłowe).

Dwukierunkowy tramwaj 10T wywodzi się konstrukcyjnie od jednokierunkowego tramwaju 03T, eksploatowanego w kilku czeskich miastach. Człon środkowy jest niskopodłogowy (350 mm nad główką szyny) i zawieszony jest między skrajnymi członami. Te zamontowane są na dwuosiowych wózkach, dlatego też podłoga w nich znajduje się na wysokości 780 mm nad główką szyny. Środkowy człon niskopodłogowy stanowi 50% długości tramwaju. Kabiny motorniczego i przedział pasażerski wyposażono w klimatyzację. W tramwajach dla Portland zamontowano ponadto automaty biletowe. Wyposażenie elektryczne dostarczyła austriacka firma Elin.

Dostawy
Państwo Miasto Typ Lata dostaw Liczba Numery taborowe Uwagi
Stany Zjednoczone Portland 10T0 2001 5 001–005 [1]
10T2 2002 2 006, 007
10T3 2009 1 015 wyprodukowany we współpracy z United Streetcar
Tacoma 10T1 2002 3 1001–1003
Łączna liczba: 11

Eksploatacja
W latach 2001–2002 wyprodukowano 10 tramwajów. Wszystkie powstały w zakładach Škoda w Pilźnie i przetransportowane zostały drogą morską do Stanów Zjednoczonych. Jeden tramwaj testowano w marcu 2001 r. na pilźnieńskich torowiskach pod numerem 111[2].

W 2006 r. licencję na produkcję tramwaju 10T uzyskało przedsiębiorstwo Oregon Iron Works (OIW) z przedmieść Portland. Dokumentację projektową przekazano za darmo pod warunkiem wykorzystania w licencyjnych tramwajach oryginalnego układu napędowego, wyposażenia elektrycznego i innych części. W porównaniu z wcześniejszymi tramwajami 10T zmodyfikowano wygląd ścian czołowych. Opracowany prototyp, oznaczony jako typ 10T3 i z nadanym numerem 015, przewieziono z OIW do Portland 1 lipca 2009 r. W połowie sierpnia 2009 tramwaj przechodził jazdy próbne bez pasażerów. Napęd Škoda zamontowany w prototypie nie sprawdził się i musiał zostać wymontowany. Dostawcą nowego napędu stały się zakłady Rockwell Automation, a testy miały rozpocząć się w lipcu 2011 r. Sam tramwaj wszedł do eksploatacji dopiero we wrześniu 2012 r. W planach było również wyprodukowanie serii 10T4, która miała być przeznaczona dla miast o gorącym klimacie. Takie tramwaje miały być wyposażone w mocniejszą klimatyzację, szyby z warstwą odblaskową czy grubszą warstwę izolacyjną.

United Streetcar, spółka-córka OIW, produkowała na licencji Škody kolejne wagony. Te otrzymały już wyposażenie elektryczne Rockwell i zostały oznaczone jako typ USC 100. Do Portland dostarczono sześć tramwajów USC 100 (2013–2014), do Tucson osiem tramwajów USC 200 (różniących się przede wszystkim ulepszoną klimatyzacją; 2013–2014), a do Waszyngtonu trzy tramwaje USC 100 (2014).

Dane techniczne
Producent: Škoda, Pilzno, Czechosłowacja
Okres produkcji: 2001-2009
Wyprodukowanych: 11 egz.
Inne nazwy: Škoda Elektra
Liczba członów: 3
Zasilanie: 750 V DC
Szerokość toru: 1435 mm
Układ osi: Bo’Bo’
Liczba drzwi: 2×3
Układ drzwi: 2×1/2-2/0
Liczba miejsc siedzących: 30
Liczba miejsc stojących: 127
Liczba miejsc ogółem: 157
Moc silników: 4×122 KM (4×90 kW)
Moc ciągła: 489 KM (360 kW)
Długość: 20 130 mm
Szerokość: 2460 mm
Wysokość: 3440 mm
Masa własna: 28 800 kg
Wysokość podłogi: 350 mm pgs
780 mm pgs
Niskopodłogowość: 50%
Prędkość maksymalna: 70 km/h
Minimalny promień łuku: 18 m
Poprzednik: Škoda 03T
Następca: Škoda 15T