Samochody Świata - Forum Motoryzacyjne https://www.samochodyswiata.pl/ |
|
Historyczne pojazdy wojskowe https://www.samochodyswiata.pl/viewtopic.php?f=23&t=36436 |
Strona 3 z 9 |
Autor: | kulikowski [ Pon, 18.02.2013, 16:59 ] |
Temat postu: | Saurer 3BLDPL/4BLDP |
Saurer 4BLD Żubr (Szwajcaria / Polska) PZInż-Saurer 4BLDP Zawrat (Szwajcaria / Polska) Samochody ciężarowe i autobusy produkowane w Polsce na licencji szwajcarskiego Saurera 3BLD. Miały ładowność 4 ton (3BLDPL) lub 6 ton (4BLDP). Dane techniczne Producent: Saurer, Arbon, Szwajcaria PZInż, Warszawa, Polska Rama stalowa o profilu ceowym, z 5 poprzecznicami Silnik: wysokoprężny, rzędowy, 6-cylindrowy, górnozaworowy, chłodzony cieczą Pojemność skokowa: 7980 ccm 8550 ccm Średnica cylindra: 110 mm 100 mm Skok tłoka: 140 mm 150 mm Stopień sprężania: 16,0:1 16,5:1 Ogumienie: 9,75×20 36×8 Długość: 7245 mm 8600 mm Szerokość: 2270 mm 2200 mm Rozstaw osi: 4100 mm 5800 mm Rozstaw kół przednich: 1770 mm 1845 mm Rozstaw kół tylnych: 1720 mm 1700 mm Masa podwozia: ok. 3830 kg ok. 4400 kg Ładowność: 4000 kg 6000 kg Prędkość maksymalna: 60 km/h 59 km/h Zużycie paliwa: 24 l/100 km 26 l/100 km (C) Historiawielunia.fora.pl Mailer.fsu.edu Odkrywca.pl W39a2.fora.pl Adam Jońca, Rajmund Szubański, Jan Tarczyński - Pojazdy Wojska Polskiego Wrzesień 1939; Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 1990 |
Autor: | kulikowski [ Wto, 05.03.2013, 3:28 ] |
Temat postu: | Samochód ciężarowy półgąsienicowy wz.34 |
Samochód ciężarowy półgąsienicowy wz.34 Cytuj: Podstawowa wersja ciężarowa samochodu półgąsienicowego wz.34 miała zamkniętą kabinę kierowcy, długą ramę podwozia i długą skrzynię ładunkową. Kabina była nieco uproszczona w stosunku do ciężarówki PF-621. Samochód na zdjęciu i na rysunku ma wczesny typ wahacza mechanizmu gąsienicowego. Dość powszechnym wariantem był samochód warsztatowy wz. 34. Miał otwarte, stalowe nadwozie, z brezentowym dachem i boczkami kabiny. Boczne ściany nadwozia były odchylane. Wersja ta miała ramę podwozia średniej długości. We wnętrzu znajdowało się specjalistyczne wyposażenie warsztatowe (rysunek kolorowy). Podobne były pojazdy wz. 34 i C4P przeznaczone do holowania reflektorów przeciwlotniczych i przyczep sprzętowych w artylerii plot. Interesującym wariantem był terenowy ambulans. Miał zamknięte, stalowe nadwozie z przedziałem sanitarnym oddzielonym od reszty ścianką z szybą. Samochód mógł przewozić ośmiu chorych siedzących na miękkich kanapach, a po ich rozłożeniu - czterech na noszach (w dwóch poziomach). Prawdopodobnie zbudowano około 50 ambulansów. Inne warianty, budowane w mniejszych ilościach: wóz strażacki z drabiną, używane w ilości kilku sztuk przez Straż Pożarną we Lwowie. wz.34 "lot" (lub C4P "lot") - wersja dla obsługi naziemnej lotnictwa (skrócona, do holowania samolotów). Co najmniej dwa pojazdy tej wersji posiadał 16. dywizjon artylerii motorowej, w roli ciągników artyleryjskich. wz.34 z wciągarką balonową - prawdopodobnie tylko jeden pojazd. Ponadto, budowano samochody półgąsienicowe wz.34 z rolkami do jazdy po szynach. Mogły być one instalowane na standardowym pojeździe. Na szynach samochód był napędzany własnymi gąsienicami. Zobaczcie więcej na stronie o pojazdach szynowych. Użycie Samochody półgąsienicowe wzór 34 były używane jako terenowe ciężarówki, oraz w wariantach specjalistycznych, jak: samochody pogotowia technicznego, samochody warsztatowe, itp. Były używane między innymi w oddziałach saperskich (jako wozy sprzętowe lub do holowania przyczep) oraz saperów kolejowych (jeden na kompanię). W kompaniach czołgów lekkich Vickers i 7TP były po dwa samochody wz. 34 jako wozy sprzętowe (2. batalion czołgów lekkich w 1939 roku, składający się z trzech kompanii 7TP, posiadał jednak ogółem aż 12 samochodów wz. 34, a 21. kompania czołgów lekkich Vickers miała 3 samochody). Dwa samochody wzór 34 na prowadnicach szynowych były przydzielone do każdego pociągu pancernego jako czołówka naprawcza (zwykle były przewożone na platformach składu gospodarczego). Samochody wz.34 i ciągniki C4P używane były także w obsłudze naziemnej lotnictwa do holowania samolotów. Poza tym, samochodów wzór 34 używano od lata 1937 w 10. Brygadzie Kawalerii do przewozu drużyn strzeleckich. Oba pułki Brygady powinny mieć po 12 samochodów. Były one używane podczas zajęcia Zaolzia w 1938 roku, ale prawdopodobnie zostały wycofane z Brygady w 1939 roku (w każdym razie nie było żadnych pomiędzy pojazdami przekazanymi Węgrom po przekroczeniu granicy). Zdjęcie przedstawia samochód wz.34, prawdopodobnie drużyny strzeleckiej ze szwadronu rozpoznawczego 10. pułku strzelców konnych na Zaolziu. Około 50 ambulansów wz.34 było używanych przez Polski Czerwony Krzyż (większość polskich ambulansów należała oficjalnie nie do wojska, ale do PCK - pozwalało to zaoszczędzić na budżecie). W 1939 roku PCK został zmilitaryzowany i wszystkie pojazdy weszły w skład kolumn sanitarnych. Kilka pojazdów C4P / wz.34 przetrwało wojnę - podobno w 1946 roku widziano je w południowo-wschodnich regionach kraju, ale niestety, obecnie nie wiadomo o żadnym istniejącym egzemplarzu... Konstrukcja Samochód półgąsienicowy wzór 34 oparty był ogólnie na konstrukcji ciężarówki Polski FIAT 621L. Niektóre podzespoły były zmodyfikowne, m.in oś przednia i skrzynia biegów, z dodanym reduktorem. Nadwozie o konstrukcji stalowej lub drewniano-stalowej (w przypadku skrzyni ładunkowej), spoczywało na ramie prostokątnej, skróconej i wzmocnionej w stosunku do ciężarówki. Przednia oś zawieszona była na resorach półeliptycznych z amortyzatorami hydraulicznymi. Zawieszenie tylne - mechanizm gąsienicowy, z wahaczowo-rolkowym systemem prowadzenia gąsienic. Napęd przenoszony przez tylny most na sztywno zawieszone koła zębate. Dwukołowy wózek jezdny zawieszony był na wahaczu dźwigniowym, osadzonym na osi, resorowanej resorami półeliptycznymi. Na tylnym końcu wahacza zamocowane było jezdne koło napinające. Wcześniejsze i późniejsze pojazdy różniły się kształtem wahacza. Na górze wahacza była rolka podtrzymująca gąsienicę. Nowoczesne gąsienice bezsworzniowe szerokości 300mm były konstrukcji gumowo-stalowej (patent inż. L. Białkowskiego). Silnik: gaźnikowy FIAT-122B (PZInż. 367): 6-cylindrowy, rzędowy, 4-suwowy, moc - 46 KM (34 kW) przy 2600 obr/min, poj. 2952 cm³, chłodzony cieczą, umieszczony z przodu, napędzający gąsienice. W 1936 roku inż. A. Rummel opracował wzmocniony silnik o mocy 63 KM (46,4 kW) i takiej samej pojemności - ale zamontowano go prawdopodobnie tylko w pięciu prototypach - może także w niewielu pojazdach ostatniej produkcji. Skrzynia biegów miała 4 przełożenia do przodu i 1 do tyłu, oraz reduktor terenowy. Hamulce bębnowe na koła osi przedniej i koła napędowe gąsienic. Malowanie Samochody wz.34 i ciągniki C4P malowane były głównie w standardowy kamuflaż, złożony z nieregularnych plam koloru szaro-piaskowego i ciemnobrązowego (sepii) naniesionych natryskowo na kolor bazowy - brązowozielony, albo całe pojazdy w kolorze brązowozielonym. (C) Derela.republika.pl |
Autor: | kulikowski [ Czw, 07.03.2013, 0:51 ] |
Temat postu: | 1918 Samochód pancerny "Józef Piłsudski" |
1918 Samochód pancerny "Józef Piłsudski" ("Tank Piłsudskiego") (Polska) Cytuj: Improwizowany samochód pancerny "Józef Piłsudski", nazywany także "Tank Piłsudskiego", był pierwszym wozem bojowym zbudowanym w Polsce, jeszcze przed oficjalnie uznawaną datą odzyskania niepodległości (11 listopada 1918). Pomimo prostoty konstrukcji i uzbrojenia umieszczonego w całości w kazamacie pancernej, z niewielkimi kątami ostrzału, jego pochylone płyty pancerne dawały pojazdowi dość nowoczesny wygląd. Skonstruowany i używany był podczas walk we Lwowie z Ukraińcami w 1918 roku. Na przełomie października i listopada 1918, wojna światowa szybko zmierzała do końca, podczas, gdy Cesarstwo Austro-Węgierskie ulegało rozpadowi. Tworzące się państwa: Polska i Zachodnio-Ukraińska Republika Ludowa (W) dążyły do przejęcia zamieszkiwanej przez obie narodowości Galicji Wschodniej, a zwłaszcza jej stolicy - Lwowa. W nocy na 1 listopada ukraińska organizacja wojskowa opanowała większość miasta, po czym 1-2 listopada rozpoczęły się uliczne walki z polskimi oddziałami i ochotnikami (W), trwające do 22 listopada 1918. Projekt improwizowanego samochodu pancernego opracował profesor (Politechniki Lwowskiej?) Antoni Markowski i przedstawił komendantowi II Grupy Wojska Polskiego we Lwowie kpt. Mieczysławowi Borucie-Spiechowiczowi (W). Pomysł budowy samochodu został zaakceptowany i szybko przystąpiono do jego budowy w lwowskich Warsztach Kolejowych, na podwoziu niezidentyfikowanej ciężarówki. Prace ukończono do 8 listopada 1918. "Tank Piłsudskiego" ważył ok. 5 ton, długość wynosiła ok. 620 cm, a wysokość ok. 220 cm. Uzbrojenie stanowiły 4 ciężkie karabiny maszynowe montowane w ścianach pancernego nadwozia[1], najprawdopodobniej austriackie Schwarzlose M.7/12 (według innych źródeł, 3 km-y[2]). Załoga liczyła 7-8 osób. Samochód był ogumiony gumowymi masywami. Brak jest danych odnośnie grubości i jakości pancerza, lecz zapewne zabezpieczał przed pociskami broni strzeleckiej, przy tym jego kształt ewidentnie ułatwiał rykoszetowanie pocisków. Służba: "Tank Piłsudskiego" należał do Oddziału Technicznego Naczelnej Komendy Obrony Lwowa. Zadebiutował bojowo 9 listopada, kiedy został użyty do wsparcia ataku oddziałów por. Kazimierza Schleyena przez Ogród Jezuicki. Samochód posuwał się ulicą Mickiewicza w kierunku ul. Jagiellońskiej, lecz na wysokości ul. Krasickich został zatrzymany przez wykopany rów i barykadę z przewróconego wozu meblowego. Jednocześnie trafił pod intensywny ostrzał z broni ręcznej. Po tym, jak trzy z jego karabinów maszynowych uległy zacięciom, samochód wycofał się. Natarcie również nie odniosło sukcesu. Z nieznanych przyczyn "Tank Piłsudskiego" nie był używany bojowo w dalszych walkach w mieście, które trwały do wycofania się Ukraińców w nocy na 22 listopada. Tego dnia natomiast samochód został użyty podczas rozruchów o obliczu antyżydowskim na Placu Krakowskim[2], znanych jako "pogrom lwowski" (W) (brak jest bliższych informacji, lecz zapewne samochód brał udział w przywracaniu porządku. Na skutek jednak opieszałości i dwuznacznego stanowiska Naczelnej Komendy Obrony Lwowa, przede wszystkim kierującego nią związanego z endecją kpt. Czesława Mączyńskiego (W), rozruchy skutecznie stłumiono dopiero 24 listopada). Prawdopodobnie w dalszych miesiącach samochód wszedł w skład oddziału Związek Aut Pancernych z samochodem "Kresowiec"[1]. Jego dalszy los i ewentualny udział w dalszej obronie Lwowa i walkach o Lwów podczas wojny polsko-bolszewickiej nie jest znany. Kolor pojazdu nie jest znany; prawdopodobnie był szary. Na przedniej płycie miał wymalowany duży i odznaczający się bogatymi detalami wizerunek Orła Białego w koronie, na pionowym pasie lub tarczy innego koloru - prawdopodobnie czerwonego. Na kilku zdjęciach samochód nosi rozwiniętą flagę amerykańską, interpretowaną jako wyraz poparcia amerykańskiego dla polskiej sprawy (wyrażającego się m.in. w przemówieniu o 14 punktach prezydenta Woodrowa Wilsona). Pierwsza załoga: Dowódca: ppor. Edward Sas-Świstelnicki Kierowcy: Eugeniusz Bernacki, Władysław Kubala Strzelcy: Mieczysław Kretowicz, Edward Kustanowicz, Bronisław Nizioł, Stefan Zambelli. Warto zaznaczyć, że także we Lwowie 5 listopada 1918 miał miejsce pierwszy lot bojowy polskiego samolotu. Nie jest znane użycie innych pojazdów pancernych przez Polaków lub Ukraińców w obronie Lwowa, poza szynowymi. Do Lwowa skierowano zdobyty austro-węgierski pociąg pancerny, podzielony na pociąg nr 1 "Piłsudczyk" i nr 2 "Śmiały". W samym Lwowie zbudowano natomiast pociąg pancerny (PP) nr 3 "Lis-Kula" (nazywany "Pepetrójka"). Dane techniczne: Załoga: 7-8 osób Uzbrojenie: 4 karabiny maszynowe Długość: 6200 mm Wysokosć: 2200 mm Masa bojowa: ok. 5000 kg (C) Derela.republika.pl Odkrywca.pl Dobroni.pl |
Autor: | kulikowski [ Czw, 07.03.2013, 16:33 ] |
Temat postu: | 1919 Samochód pancerny "Kresowiec" |
1919 Samochód pancerny "Kresowiec" (Polska) Cytuj: Improwizowany samochód pancerny 'Kresowiec' był najdziwniej wyglądającym pojazdem Wojska Polskiego. Pomysłodawcami jego projektu byli prof. Politechniki Lwowskiej, inż. Wilhelm Aleksander Lutzke - Birk, wówczas komendant Warsztatów Technicznych Obrony Lwowa oraz inż. Witold Aulich. Jako podstawę do budowy wybrano trzykołowy pług motorowy 'Praga'. Pancerz wykonano w warsztatach przy ul. Polnej 53 we Lwowie, przy współpracy Warsztatów Kolejowych. Pług motorowy Praga, produkowany był przez firmę Erste Bohmismahrische Maschinenfabrik w Pradze od roku 1914. Miał on pomóc zmechanizować prace rolne. Była to droga nowinka techniczna, dlatego jak wnioskuje Pan Magnuski, musiał go przekazać obrońcom Lwowa jeden z okolicznych , bogatych właścicieli ziemskich. Pojazd nazwano 'Kresowiec', został ukończony w maju 1919 roku. Prawdopodobnie, wraz z 'Tankiem Piłsudskiego' tworzył on Związek Aut Pancernych. Według konstruktora prof Lutzke - Birka '...pojazd był czynny w Ogrodzie Pojezuickim'. Brak jakichkolwiek przekazów o jego udziale w walkach o Lwów i jego dalszych losach. Konstrukcja Kadłub wykonano z blach żelaznych o grubości 10 mm. Na uzbrojenie składały się karabiny maszynowe. Jeden ckm w tylnej ścianie kadłuba, a dwa w bocznych sponsonach. Ogień można było prowadzić do przodu, na boki i do tyłu. Na szczycie wozu znajdowała się wieżyczka dowódcy. Napędzany był silnikiem gaźnikowym, 4- cylindrowym o mocy 32 KM. Silnik chłodzony wodą. Sprzęgło jednotarczowe suche, skrzynia przekładniowa mechaniczna 2 biegi do przodu. Podwozie o konstrukcji ramowej. Przednie koła napędzane zawieszone sztywno. Tylne koło służyło do kierowania , zawieszone sztywno. Brak informacji na temat możliwości trakcyjnych pojazdu. Dane techniczne Załoga: 4-5 Uzbrojenie: 3 ckm Maxim wz.08 Opancerzenie: 10 mm Długość: 7000 mm Wysokość: 3160 mm Szerokość: 2860 mm Masa bojowa: 7000-8000 kg (C) Odkrywca.pl Forum.ioh.pl Aviarmor.net |
Autor: | kulikowski [ Sob, 09.03.2013, 3:32 ] |
Temat postu: | 1920 Samochód pancerny "Bukowski" |
1920 Samochód pancerny "Bukowski" (Polska) Cytuj: Latem 1920 roku, w Warsztatach Naprawy Samochodów przy ul. Janowskiej we Lwowie, z inicjatywy płk Cz. Mączyńskiego, rozpoczęto budowę improwizowanych samochodów pancernych. Organizatorem prac był mjr. inż W.M. Kohmann - Floryański. Mjr. W. Ossoria - Bukowski, szef wojsk samochodowych DOG we Lwowie przekazał samochód ciężarowy Packard 3 t. On też zaprojektował opancerzenie pojazdu. Improwizowany samochód pancerny był opancerzany pod kierunkiem starszych majstrów wojskowych sier. Józefa Kuzilka i Juliana Leśkówa. W lipcu 1920 roku ukończono samochód pancerny, nazwany 'Bukowski', od nazwiska szefa wojsk samochodowych. Ze zdjęć można stwierdzić, że opancerzenie wykonano z niemieckich pancernych płyt okopowych, jak w samochodzie Ford Tfc. 14 sierpnia 1920 r. samochód 'Bukowski' włączono w skład oddziału szturmowego. Oddziałem dowodził por. Kruszyński. Pojazd walczył w obronie Lwowa przed kawalerią Budionnego. Samochód brał udział w następujących walkach: - 19 sierpnia 1920 r. brał udział w walkach o Busk, wraz z 6 DP, - 20-21 sierpnia 1920 roku walczył pod Zadwórzem, - 23 sierpnia uległ uszkodzeniu w boju o Pikułowice i Barszczowice, W wyniku odniesionych uszkodzeń samochód ewakuowano do Lwowa. W roku 1921, po zakończeniu działań wojennych, samochód znajdował się w 6 dywizjonie samochodowym we Lwowie. Dalsze losy nieznane. Samochód pancerny 'Bukowski' - Konstrukcja Pancerz pojazdu był nitowany, z pancernych płyt ckm, o grubości 3-9 mm. Napędzany był silnikiem gaźnikowym, 4-suwowym, rzędowym, 4-cylindrowym, pojemności 5725 cm3, o mocy 32-33 KM, chłodzony cieczą. Napęd na tylne koła za pomocą przekładni łańcuchowej. Skrzynka przekładniowa 4 biegi do przodu, 1 do tyłu. Koła z ogumieniem pełnym o rozmiarach 36 x 5, przednie koła kierowane, tylne koła podwójne. Rozstaw osi 396 cm.s Dane techniczne Załoga: 6 Długość: 6450 mm Wysokość: 2000 mm Szerokość: 2720 mm Uzbrojenie: 4 ckm Masa bojowa: ok 7000 kg Moc jednostkowa: 4,7 KM/t Prędkość maks: 30 km/h (C) Dobroni.pl |
Autor: | kulikowski [ Nie, 10.03.2013, 2:02 ] |
Temat postu: | 1920 Samochód panerny "Lwowskie dziecko" |
1920 Samochód pancerny "Lwowskie dziecko" (Polska) Cytuj: W sierpniu 1920 roku, w Warsztatach Naprawy Samochodów we Lwowie, przy ul. Janowskiego we Lwowie rozpoczęto opancerzanie kolejnego, po samochodzie pancernym „Bukowski”, samochodu. Pracami kierował także sierż. J. Kuzilek i sierż. J. Leśków. Do budowy pojazdu użyto samochodu ciężarowego Packard przekazanego przez mjr. W. Bukowskiego. Do opancerzenia użytku niemieckich tarcz strzeleckich. W przeciwieństwie jednak do „Bukowskiego” konstruktorzy nie pracowali pod presją czasu, co pozwoliło im na bardziej skomplikowany projekt. Płyty zamontowano pod kątem. Na szczycie pojazdu zamontowano wieżyczkę obrotową, uzbrojoną we francuskie działko 37 mm. W ścianie tylnej i przedniej zamontowano karabiny maszynowe. Pojazd posiadał też otwory po bokach, w które można było przenieść karabiny. 19 września 1920 roku, na terenie Warsztatów w sposób uroczysty oświęcono ukończony pojazd. W uroczystości brał udział płk. Mączyński, płk. Sztabu Generalnego Mariański, ppłk Boguski. Wtedy też samochód otrzymał nazwę „Lwowskie dziecko”. O całej uroczystości donosił „Kurier Lwowski”. Po uroczystości poświęcenia odbyła się parada pod pomnikiem Mickiewicza, w której przejechał samochód pancerny „Bukowski” oraz „Lwowskie dziecko”. Do dziś nie jest znany epizod wojenny „Lwowskiego dziecka”. Wiadomo jedynie, że wojnę z bolszewikami przetrwał i w marcu 1921 roku znajdował się w 6 dywizjonie samochodowym we Lwowie. Jego dalsze losy są nieznane. Konstrukcja Kadłub wykonano z nitowanych stalowych tarcz strzeleckich, grubości 3-9 mm. Na uzbrojenie składały się dwa karabiny maszynowe (miejsce na cztery sztuki) oraz działko 37 mm w obrotowej wieży. Napędzany był silnikiem gaźnikowym, 4- cylindrowym, o pojemności 5725 cm3, o mocy 32 -33 KM. Silnik chłodzony cieczą. Sprzęgło jednotarczowe suche, skrzynia przekładniowa mechaniczna 2 biegi do przodu. Podwozie o konstrukcji ramowej. Tylne koła napędzane przekładnią łańcuchową, skrzynka przekładniowa 4 biegi do przodu, 1 do tyłu, koła z ogumieniem pełnym o rozmiarach 36 x 5, przednie koła kierowane, tylne koła podwójne, rozstaw osi 396 cm. Dane techniczne: Załoga: ok. 6 ludzi Pancerz: 3-9 mm Uzbrojenie: 2-4 ckm Maxim wz.08, działko 37 mm Długość: 6200 mm Wysokość: 3000 mm Szerokość: 2000 mm Masa bojowa: ponad 7000 kg Prędkość maksymalna: do 30 km/h Moc jednostkowa - ok. 4,7 KM/t (C) Aviarmor.net Dobroni.pl |
Autor: | kulikowski [ Pon, 15.07.2013, 2:06 ] |
Temat postu: | Re: 1918 Peugeot AC |
ad. 1918 Peugeot AC (C) Historykon via FB |
Autor: | kulikowski [ Pią, 11.07.2014, 15:00 ] |
Temat postu: | 1921 Samochód pancerny "Korfanty" |
1921 Samochód pancerny "Korfanty" replika Cytuj: Samochód pancerny Korfanty to polski improwizowany samochód pancerny z okresu III powstania śląskiego. maju 1921 roku w trakcie III powstania śląskiego składająca się z marynarzy kompania, dowodzona przez por. marynarki Roberta Oszka, została zmotoryzowana, przejmując samochody ciężarowe zarekwirowane w hucie Baildon. Postanowiono wtedy, że niektóre z nich zostaną opancerzone. Pierwszy z tych samochodów został zbudowany przez inż. Woźniaka, przy pomocy por. mar. Oszka zaledwie w ciągu trzech dni. Podstawą samochodu stała się prawdopodobnie rama samochodu ciężarowego Magirus. Została ona opancerzona walcowaną blachą stalową wyprodukowaną w hucie Baildon. Pojazd otrzymał imię Korfanty. Zaraz po oddaniu do użytku wszedł w skład kompanii por. Oszka, która oprócz tego samochodu dysponowała jeszcze kilkoma pojazdami ciężarowymi. "Korfanty" walczył w ramach Grupy „Północ” w rejonie Kędzierzyna. W dniach 21-27 maja wziął udział w walkach w rejonie Góry Św. Anny. Po zakończeniu powstania samochód pancerny „Korfanty” wysłano prawdopodobnie do muzeum w Krakowie. Dalsze jego losy nie są znane. Dane techniczne Państwo: Polska Producent: Huta Baildon, Katowice, Polska Typ pojazdu: samochód pancerny Trakcja: kołowa Załoga: 7-9 Prototypy: 1921 Wyprodukowanych: 1 szt. Pancerz: z płyt walcowanych Długość: ok. 5950 mm Wysokość: ok. 2400 mm Masa bojowa: ok. 6500 kg Uzbrojenie: 4 – 5 karabiny maszynowe MG 8/15 kal. 7,92 mm Użytkownicy: Polska (C) Wikimedia.org Opolskie.regiopedia.pl Dobroni.pl Mps.cal.pl PS. strona na Facebook'u https://www.facebook.com/media/set/?set=a.510894062312298.1073741832.451892078212497&type=3 |
Autor: | kulikowski [ Śro, 16.07.2014, 23:07 ] |
Temat postu: | 1915 Ehrhart M17 |
1915 Samochód pancerny Ehrhart M17 ("Pułkownik Kazimierz Grudzielski") Cytuj: Powstanie Prototyp samochodu pancernego powstał w 1915 roku. Kiedy w czasie I wojny światowej zdecydowano, aby utworzyć w armii niemieckiej więcej jednostek pancernych, złożono zamówienie firmie Ehrhardt. Pojazdy wykonano na podwoziu ciężarówki (4x4) EV/4. Nie szukano innych producentów, bo Daimler i Bussing miały zajęte całe moce produkcyjne. Pierwsze 12 samochodów pancernych Ehrhardt zbudowano w 1917 roku. Utworzyły one Panzer Kraftwagen MG Züge 2, 3, 4, 5 i 6. Każdy po 2 samochody oraz transport wspierający. 20 kolejnych aut zamówiono pod koniec 1917 roku. Niektóre samochody wzięły udział w walkach z Rumunią w 1917 roku, a potem na froncie Ukraińskim w 1918. Po wojnie, wewnętrzne niepokoje w Niemczech oraz zagrożenie wschodnich granic spowodowało, że złożono zamówienie na 20 kolejnych samochodów tego typu w 1919 roku. Miały one jednak słaby pancerz, gdyż wyniszczony niemiecki przemysł hutniczy nie mógł dostarczyć lepszych płyt pancernych. Samochód pancerny Ehrhardt M17 w Polsce Zdobyty 7.02.1919 przez Powstańców Wielkopolskich, a konkretnie przez kompanię z Rogoźna. Włączony do Armii Powstańczej pod nazwą 'Pułkownik Kazimierz Grudzielski'. Brał udział w walkach z Niemcami w okolicy Zamościa (19-20arca 1920 roku). Następnie w dyspozycji Frontu Wielkopolskiego. 20 września 1920 roku w II Dywizjonie Sam. Panc. w Poznaniu. Bierze udział w III Powstaniu Śląskim jako 'Górny Śląsk - Alzacja'. W czasie Powstania Śląskiego dowodzić miał nim Francuz - Ensign Forestier. Podobno stąd wzięła się nazwa „Alzacja”. Od listopada 1925 roku w II Szwadronie Sam. Panc. (nr. rej. 825). Wycofany z eksploatacji w końcu lat dwudziestych i prawdopodobnie złomowany. Konstrukcja Ehrhardt M17 był jednym z kilkudziesięciu samochodów pancernych wykonanych na podwoziu terenowej ciężarówki EV/4. Ten szary, stalowy pojazd na przedzie miał wymalowany duży krzyż pruski. Był wysoki 2,9 m, długi 5,3 m, szeroki 2 m, osiągał maksymalną prędkość 60 km/h. Był wyposażony w silniki o mocy 85 hp, napęd na cztery koła i skrzynię biegów z sześcioma przednimi i sześcioma wstecznymi biegami. Układ ten umożliwiał dwom kierowcom jazdę do przodu i wsteczną. Wóz był opancerzony płytami stalowymi grubości 6 mm (przednie) i 4 mm (boczne). Na dachu miał umieszczoną wieżę w kształcie kopuły z otworami strzelniczymi. Uzbrojony był w cztery ckmy. Dane techniczne: Załoga: 8-9 Długość: 5300 mm Szerokość: 2000 mm Wysokość: 2900 mm Pancerz: 4-6 mm Źródła Janusz Magnuski, 'Samochody pancerne Wojska Polskiego 1918-1939', WiS; Warszawa 1993 Jan Tarczyński, K. Barbarski, A. Jońca, 'Pojazdy w Wojsku Polskim - Polish Army Vehicles - 1918-1939'; Ajaks; Pruszków 1995. A. Jońca, R. Szubański, J. Tarczyński, 'Wrzesień 1939 - Pojazdy Wojska Polskiego - Barwa i broń'; WKŁ; Warszawa 1990 ' Broń strzelecka i sprzęt artyleryjski formacji polskich i WP w latach 1914-1939' A.Kontankiewicz http://www.dlapolski.pl/Powstancza-epopeja-art4340.htm /Jarek Zapała/ (C) Dobroni.pl Jasnagora.com Boltcutterdesign.com |
Autor: | kulikowski [ Czw, 17.07.2014, 23:19 ] |
Temat postu: | 1916-1919 Ehrhart E-V/4 "Górny Śląsk-Alzacja" |
1916-1919 Samochód pancerny Ehrhart E-V/4 ("Górny Śląsk-Alzacja") Cytuj: Samochód pancerny Ehrhardt E-V/4 – niemiecki ciężki samochód pancerny z okresu I wojny światowej. W 1915 roku dowództwo armii niemieckiej zamówiły w firmach trzy prototypy samochodów pancernych, jedną z tych firm była wytwórnia samochodów Heinrich Ehrhardt Automobilewerke AG w Zella-Mehlis, w której opracowano samochód pancerny na podwoziu samochodu ciężarowego typu E-V/4 i opancerzony płytami walcowanymi z firmy Friedrich Krupp AG. W 1916 roku prototyp tego samochodu włączono w skład doświadczalnego oddziału samochodów pancernych, w którego składzie wziął udział w walkach na terenie Rumunii. W 1917 roku zamówiono 12 samochodów tego typu, które oznaczono jako Ehrhardt M 1917. Samochody seryjne różniły się od prototypu m.in. miały ruchomą wieżę, ulepszone opancerzenie, a także były wyposażone w radiostację. Samochody te znalazły się w utworzonych specjalnie sześciu plutonach samochodów pancernych, w każdym z nich znalazły się ta samochody pancerne. Plutony włączono do walki, w których uczestniczyły do momentu zakończenia I wojny światowej. Jeszcze w 1917 roku zamówiono kolejną serię samochodów w ilości 20 sztuk, których budowę zakończono dopiero w 1919 roku, już po zakończeniu I wojny światowej. Samochody te oznaczono jako Erhardt M 1919 i różniły się od samochodów M 1917 gorszej jakości opancerzeniem. Użycie Wojska niemieckie Samochody pancerne Erhardt E-V/4 znalazły się na wyposażeniu armii niemieckiej w składzie specjalnie utworzonych plutonów samochodów pancernych. Brały udział w działaniach wojennych armii niemieckiej w Europie. Wojsko Polskie Po wybuchu powstania wielkopolskiego użyto ich w walkach przeciwko powstańcom. W dniu 7 lutego 1919 roku jeden z takich samochodów został zdobyty przez oddział powstańczy na szosie Chodzież – Oborniki. Następnie został skierowany do Poznania, gdzie w dniu 21 lutego rozkazem dziennym nr 48 dowódcy Armii Wielkopolskiej otrzymał nazwę Kazimierz Grudzielski. W dniach 19-20 marca wziął on udział w walkach pod Zamościem przeciwko oddziałom niemieckim wspartymi przez pociąg pancerny. W czasie III Powstania Śląskiego samochód został skierowany na Śląsk, a jego dowódcą został ochotnik z Alzacji podchor. A. Forrestier. Otrzymał wtedy nową nazwę Górny Śląsk-Alzacja i włączony w skład II dywizjonu samochodów pancernych Karola Walerusa. W składzie tego dywizjonu brał udział w walkach w rejonie Kędzierzyna w dniach 5-7 maja 1921 roku oraz w dniu 21 maja pod Żyrową. Po zakończeniu III Powstania Śląskiego samochód wrócił do Poznania, gdzie włączono go w skład 2 dywizjonu samochodów pancernych. W listopadzie 1925 roku skierowano go do Warszawy, gdzie wszedł w skład 2 szwadronu samochodów pancernych. W 1928 roku został skreślony ze stanu szwadronu i prawdopodobnie przekazany na złom. Producent: Heinrich Ehrhardt Automobilewerke AG, Zella-Mehlis, Cesarstwo Niemieckie Użytkownicy: Niemcy, Polska, Litwa Typ pojazdu: samochód pancerny Trakcja: kołowa Załoga: 8-9 Prototypy: 1916 Produkcja: 1916 – 1919 Egzemplarze: 33 (1 w Wojsku Polskim) Silnik: Ehrhardt, gaźnikowy, rzędowy, 4-cylindrowy Moc maksymalna: 80 KM przy 1200 obr./min. Pojemność zbiornika paliwa: 190 l Pancerz: nitowany z płyt walcowanych, grubość: 4 – 9 mm Uzbrojenie: 3 – 5 karabiny maszynowe MG 8/15 kal. 7,92 mm Długość: 5300 mm Szerokość: 2000 mm Wysokość: 2850 mm Prześwit: 320 mm Masa: 7750 kg Moc jedn.: 10,3 KM/t Prędkość maksymalna: 61,3 km/h Zasięg: 250 km (C) Wikipedia.org Odkrywca.pl Director.io |
Autor: | kulikowski [ Sob, 19.07.2014, 23:21 ] |
Temat postu: | Samochód pancerny "Powstaniec" |
Samochód pancerny "Powstaniec" (C) Dobroni.pl Historiezapomniane.blogspot.com |
Autor: | kulikowski [ Pon, 21.07.2014, 1:47 ] |
Temat postu: | PZInż 202 (prototyp) |
transporter półgąsienicowy PZInż 202 [prototyp] Wikipedia napisał(a): PZInż 202 to polski projekt kołowo-gąsienicowego ciągnika artyleryjskiego z okresu przed II wojną światową. Przewidziany do holowania przyczepy lub działa o masie do 5000 kg., jednocześnie przewożąc ładunek o masie do 1900 kg. Pojazd przewidziano też jako podstawę samobieżnego działa przeciwlotniczego. Wyposażony w silnik w silnik wysokoprężny PZInż. 135 (Saurer CR1D) o mocy 65 KM (47,8 kW). W planie było też użycie silnika gaźnikowego, PZInż. 705 o mocy 75 KM (55,2 kW). Koła nośne gąsienic zawieszone były na drążkach skrętnych, a koła przedniej osi niezależnie, na wahaczach i resorze poprzecznym. Wyprodukowano do wojny kilka prototypów, które pomyślnie przeszły próby i badania, jednakże wybuch wojny uniemożliwił rozpoczęcie produkcji seryjnej. (C) Dobroni.pl Mtg.domek.org Odkrywca.pl Wikipedia.org Jońca Adam, Szubański Rajmund, Tarczyński Jan - Wrzesień 1939 Pojazdy Wojska Polskiego Barwa i broń; Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 1990 |
Autor: | kulikowski [ Wto, 22.07.2014, 10:07 ] |
Temat postu: | PZInż 152 (prototyp) |
ciągnik artyleryjski PZInż 152 [prototyp] Cytuj: PZInż 152 to polski projekt gąsienicowego ciągnika artyleryjskiego z okresu przed II wojną światową. Przewidziany do holowania armat artylerii ciężkiej, uciąg na haku 5000 kg. Wyposażony w silnik gaźnikowy PZInż. 725 o mocy 100 KM (73,6 kW) przy 2800 obr./min. Większość podzespołów pojazdu była zunifikowana z zatwierdzonym do produkcji czołgiem rozpoznawczym 4TP. Do wybuchu wojny zdołano wyprodukować parę prototypów. (C) Mtg.domek.org Dobroni.pl Dws.org.pl Odkrywca.pl Aviarmor.net Wikipedia.org Jońca Adam, Tarczyński Jan, Szubański Rajmund - Wrzesień 1939 Pojazdy Wojska Polskiego Barwa i broń; Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 1990 |
Autor: | kulikowski [ Nie, 15.11.2015, 0:39 ] |
Temat postu: | Defilada Święto Niepodległości 11.11.2015 |
kilka moich pstryków z defilady w Święto Niepodległości 11.11: Samochód pancerny Ford FT-B wz.20 1916 Austin-Putiłow "Poznańczyk" (zdobyty na bolszewikach - replika): Samochód pancerny Ursus wz.29 Willys TK-3 (replika): GAZ 67 Czapajew GAZ BA-64 ZIS 5 Sd.Kfz.251 "Szary Wilk" |
Strona 3 z 9 | Wszystkie czasy w strefie UTC + 1 godzina |
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group http://www.phpbb.com/ |