Obecny czas: Czw, 28.03.2024, 9:00




Napisz nowy temat Odpowiedz  [ 172 posty(ów) ]  Idź do strony Poprzednia  1, 2, 3, 4, 5, 6 ... 9  Następna
Historyczne pojazdy wojskowe 
Autor Wiadomość
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post Saurer 3BLDPL/4BLDP
Saurer 4BLD Żubr (Szwajcaria / Polska)

Image
Image
Image
Image


PZInż-Saurer 4BLDP Zawrat (Szwajcaria / Polska)

Image

Samochody ciężarowe i autobusy produkowane w Polsce na licencji szwajcarskiego Saurera 3BLD. Miały ładowność 4 ton (3BLDPL) lub 6 ton (4BLDP).

Dane techniczne
Producent: Saurer, Arbon, Szwajcaria
PZInż, Warszawa, Polska
Rama stalowa o profilu ceowym, z 5 poprzecznicami
Silnik: wysokoprężny, rzędowy, 6-cylindrowy, górnozaworowy, chłodzony cieczą
Pojemność skokowa: 7980 ccm
8550 ccm
Średnica cylindra: 110 mm
100 mm
Skok tłoka: 140 mm
150 mm
Stopień sprężania: 16,0:1
16,5:1
Ogumienie: 9,75×20
36×8
Długość: 7245 mm
8600 mm
Szerokość: 2270 mm
2200 mm
Rozstaw osi: 4100 mm
5800 mm
Rozstaw kół przednich: 1770 mm
1845 mm
Rozstaw kół tylnych: 1720 mm
1700 mm
Masa podwozia: ok. 3830 kg
ok. 4400 kg
Ładowność: 4000 kg
6000 kg
Prędkość maksymalna: 60 km/h
59 km/h
Zużycie paliwa: 24 l/100 km
26 l/100 km


(C) Historiawielunia.fora.pl
Mailer.fsu.edu
Odkrywca.pl
W39a2.fora.pl
Adam Jońca, Rajmund Szubański, Jan Tarczyński - Pojazdy Wojska Polskiego Wrzesień 1939; Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 1990

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski Sob, 12.08.2023, 5:21, edytowano w sumie 2 razy

Pon, 18.02.2013, 16:59
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post 1929-1935 Citroën-Kegresse P19
1929-1935 ciągnik artyleryjski Citroën-Kegresse P19 (Francja)

Image
Image
Image
Image
Image
Image
Image
Image
Image
Image

FILM:
Image
Cytuj:
Na początku 1931 roku podpisano umowę o realizacji kolejnej transzy francuskiej pożyczki militarnej dla Polski. Umowa obejmowała m.in. dostawę 94 samochodów półgąsienicowych Citroën-Kegresse w zbliżonych wersjach: C6 P14, C4 P17 i C6 P19 (C4 i C6 to oznaczenia modeli Citroëna, P14, P17 i P19 to oznaczenia odmian mechanizmu gąsienicowego Kegresse). Samochody te miały być dostarczone w okresie maj 1931 - grudzień 1933, w wersjach ciągników artyleryjskich, samochodów osobowych i samochodów łączności. Były to nowsze konstrukcje Kegresse'a, powstałe przy współpracy inż. M. Hinstine'a, różniące się znacznie konstrukcją zawieszenia od wcześniejszych modeli. Także i te pojazdy w ich wersjach cywilnych zostały rozreklamowane odbyciem rajdu przez Azję w 1931-32 roku ("Croisiere Jaune").

Model C-K P19 był to "samochód dragoński" armii francuskiej. We Francji używany był do przewozu piechoty zmotoryzowanej (Dragons Portes) w Lekkich Dywizjach Kawalerii (DLC). W Polsce występował tylko w wersji osobowego samochodu terenowego z 6-osobowym odkrytym nadwoziem typu "torpedo", z rozkładanym brezentowym dachem (zdjęcie).

Dane techniczne
Producent: Citroën, Francja
Okres produkcji: 1929-1935
Ciągnik artyleryjski półgąsienicowy
Nadwozie: stalowe, skrzyniowy, z drewnianą skrzynią ładunkową
Silnik: Citroën C6, 4-suwowy, rzedowy, 6-cylindrowy, chłodzony cieczą
Układ zasilania: gaźnik
Pojemność skokowa: ok. 2500 ccm
Moc maksymalna: 42 KM
Ogumienie: 7.00×20" (na osi przedniej)
Gąsienice: gumowo-metalowe
Szerokość gąsienic: 275 mm
Długość: 4700 mm
Szerokość: 1700 mm
Prześwit: 280 mm
Masa własna: 2330 kg
Prędkosć maksymalna: 52 km/h (na drodze)
Zużycie paliwa: 28 l/100 km (na drodze)

(C) Derela.republika.pl
Garnek.pl
1939.pl
Odkrywca.pl
Oto6.fr
Theminiaturespage.com
Flickr.com
Grumlt.citrina.lt
Youtube.com
Adam Jońca, Rajmund Szubański, Jan Tarczyński - Pojazdy Wojska Polskiego Wrzesień 1939; Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 1990

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski Sob, 12.08.2023, 5:21, edytowano w sumie 2 razy

Nie, 24.02.2013, 15:36
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post GT-T
GT-T (ZSRS)

Image
Image
Image
Image

FILM:
Image
Cytuj:
GT-T (ros. gusienicznyj transportior-tjagacz - gąsienicowy tranporter-ciągnik) ciągnik gąsienicowy produkcji sowieckiej, skonstruowany pod koniec lat 50-tych. W związku z uruchomieniem seryjnej produkcja GT-T zawieszono prace badawcze nad kołowymi pojazdami terenowymi (ZiL E167 i podobnymi).

Ciągnik przeznaczony do transportu ludzi i towarów w warunkach bezdroży, zasp śnieżnych, w trudno dostępnym terenie, pokrytym niską roślinnością i poprzecinanym licznymi ciekami wodnymi. GT-T może być eksploatowany w ekstremalnych temperaturach. Powszechnie używany w Armii Sowieckiej.

Dane techniczne:
Producent: Ałtajtransmasz-serwis (ATM), Semipałatyńskij Maszynostroitielnyj Zawod, Rubcowsk, ZSRS
Liczba miejsc w kabinie: 4
Liczba miejsc w przedziale ładunkowym: 21
Silnik: JaMZ-238M2
Moc maksymalna: 240 KM (176 kW)
Skrzynia biegów: mechaniczna, 5-biegowa
Długość: 6340 mm
Szerokość: 3140 mm
Wysokość: 2160 mm
Rozstaw osi: 3914 mm [?]
Rozstaw środków gąsienic: 2600 mm
Prześwit: 490 mm
Masa własna: 8200 kg
Ładowność: 2000 kg
Masa przyczepy: 4000 kg
Pojemność zbiornika paliwa: 550 l
Prędkość maksymalna: 45,5 km/h (na lądzie)
6 km/h (na wodzie)
Zużycie paliwa: 90-110 l/100 km
Nacisk jednostkowy na grunt: 0,24 kg/cm2
Średnica zawracania: 13,30 m


(C) Wikimedia.org
Ural-tk.com
Lunohodov.net
Alternathistory.org.ua
Youtube.com

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski Sob, 12.08.2023, 5:22, edytowano w sumie 2 razy

Pon, 25.02.2013, 20:57
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post Samochód ciężarowy półgąsienicowy wz.34
Samochód ciężarowy półgąsienicowy wz.34

Image
Image
Image
Image
Image
Image
Cytuj:
Podstawowa wersja ciężarowa samochodu półgąsienicowego wz.34 miała zamkniętą kabinę kierowcy, długą ramę podwozia i długą skrzynię ładunkową. Kabina była nieco uproszczona w stosunku do ciężarówki PF-621.

Samochód na zdjęciu i na rysunku ma wczesny typ wahacza mechanizmu gąsienicowego.

Dość powszechnym wariantem był samochód warsztatowy wz. 34. Miał otwarte, stalowe nadwozie, z brezentowym dachem i boczkami kabiny. Boczne ściany nadwozia były odchylane. Wersja ta miała ramę podwozia średniej długości. We wnętrzu znajdowało się specjalistyczne wyposażenie warsztatowe (rysunek kolorowy).

Podobne były pojazdy wz. 34 i C4P przeznaczone do holowania reflektorów przeciwlotniczych i przyczep sprzętowych w artylerii plot.

Interesującym wariantem był terenowy ambulans. Miał zamknięte, stalowe nadwozie z przedziałem sanitarnym oddzielonym od reszty ścianką z szybą. Samochód mógł przewozić ośmiu chorych siedzących na miękkich kanapach, a po ich rozłożeniu - czterech na noszach (w dwóch poziomach). Prawdopodobnie zbudowano około 50 ambulansów.

Inne warianty, budowane w mniejszych ilościach:
wóz strażacki z drabiną, używane w ilości kilku sztuk przez Straż Pożarną we Lwowie.
wz.34 "lot" (lub C4P "lot") - wersja dla obsługi naziemnej lotnictwa (skrócona, do holowania samolotów). Co najmniej dwa pojazdy tej wersji posiadał 16. dywizjon artylerii motorowej, w roli ciągników artyleryjskich.
wz.34 z wciągarką balonową - prawdopodobnie tylko jeden pojazd.
Ponadto, budowano samochody półgąsienicowe wz.34 z rolkami do jazdy po szynach. Mogły być one instalowane na standardowym pojeździe. Na szynach samochód był napędzany własnymi gąsienicami. Zobaczcie więcej na stronie o pojazdach szynowych.

Użycie
Samochody półgąsienicowe wzór 34 były używane jako terenowe ciężarówki, oraz w wariantach specjalistycznych, jak: samochody pogotowia technicznego, samochody warsztatowe, itp. Były używane między innymi w oddziałach saperskich (jako wozy sprzętowe lub do holowania przyczep) oraz saperów kolejowych (jeden na kompanię). W kompaniach czołgów lekkich Vickers i 7TP były po dwa samochody wz. 34 jako wozy sprzętowe (2. batalion czołgów lekkich w 1939 roku, składający się z trzech kompanii 7TP, posiadał jednak ogółem aż 12 samochodów wz. 34, a 21. kompania czołgów lekkich Vickers miała 3 samochody). Dwa samochody wzór 34 na prowadnicach szynowych były przydzielone do każdego pociągu pancernego jako czołówka naprawcza (zwykle były przewożone na platformach składu gospodarczego). Samochody wz.34 i ciągniki C4P używane były także w obsłudze naziemnej lotnictwa do holowania samolotów.

Poza tym, samochodów wzór 34 używano od lata 1937 w 10. Brygadzie Kawalerii do przewozu drużyn strzeleckich. Oba pułki Brygady powinny mieć po 12 samochodów. Były one używane podczas zajęcia Zaolzia w 1938 roku, ale prawdopodobnie zostały wycofane z Brygady w 1939 roku (w każdym razie nie było żadnych pomiędzy pojazdami przekazanymi Węgrom po przekroczeniu granicy). Zdjęcie przedstawia samochód wz.34, prawdopodobnie drużyny strzeleckiej ze szwadronu rozpoznawczego 10. pułku strzelców konnych na Zaolziu.

Około 50 ambulansów wz.34 było używanych przez Polski Czerwony Krzyż (większość polskich ambulansów należała oficjalnie nie do wojska, ale do PCK - pozwalało to zaoszczędzić na budżecie). W 1939 roku PCK został zmilitaryzowany i wszystkie pojazdy weszły w skład kolumn sanitarnych.

Kilka pojazdów C4P / wz.34 przetrwało wojnę - podobno w 1946 roku widziano je w południowo-wschodnich regionach kraju, ale niestety, obecnie nie wiadomo o żadnym istniejącym egzemplarzu...

Konstrukcja
Samochód półgąsienicowy wzór 34 oparty był ogólnie na konstrukcji ciężarówki Polski FIAT 621L. Niektóre podzespoły były zmodyfikowne, m.in oś przednia i skrzynia biegów, z dodanym reduktorem.
Nadwozie o konstrukcji stalowej lub drewniano-stalowej (w przypadku skrzyni ładunkowej), spoczywało na ramie prostokątnej, skróconej i wzmocnionej w stosunku do ciężarówki. Przednia oś zawieszona była na resorach półeliptycznych z amortyzatorami hydraulicznymi.

Zawieszenie tylne - mechanizm gąsienicowy, z wahaczowo-rolkowym systemem prowadzenia gąsienic. Napęd przenoszony przez tylny most na sztywno zawieszone koła zębate. Dwukołowy wózek jezdny zawieszony był na wahaczu dźwigniowym, osadzonym na osi, resorowanej resorami półeliptycznymi. Na tylnym końcu wahacza zamocowane było jezdne koło napinające. Wcześniejsze i późniejsze pojazdy różniły się kształtem wahacza. Na górze wahacza była rolka podtrzymująca gąsienicę. Nowoczesne gąsienice bezsworzniowe szerokości 300mm były konstrukcji gumowo-stalowej (patent inż. L. Białkowskiego).

Silnik: gaźnikowy FIAT-122B (PZInż. 367): 6-cylindrowy, rzędowy, 4-suwowy, moc - 46 KM (34 kW) przy 2600 obr/min, poj. 2952 cm³, chłodzony cieczą, umieszczony z przodu, napędzający gąsienice.
W 1936 roku inż. A. Rummel opracował wzmocniony silnik o mocy 63 KM (46,4 kW) i takiej samej pojemności - ale zamontowano go prawdopodobnie tylko w pięciu prototypach - może także w niewielu pojazdach ostatniej produkcji.
Skrzynia biegów miała 4 przełożenia do przodu i 1 do tyłu, oraz reduktor terenowy. Hamulce bębnowe na koła osi przedniej i koła napędowe gąsienic.

Malowanie
Samochody wz.34 i ciągniki C4P malowane były głównie w standardowy kamuflaż, złożony z nieregularnych plam koloru szaro-piaskowego i ciemnobrązowego (sepii) naniesionych natryskowo na kolor bazowy - brązowozielony, albo całe pojazdy w kolorze brązowozielonym.


(C) Derela.republika.pl

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski Sob, 12.08.2023, 5:23, edytowano w sumie 4 razy

Wto, 05.03.2013, 3:28
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post 1918 Samochód pancerny "Józef Piłsudski"
1918 Samochód pancerny "Józef Piłsudski" ("Tank Piłsudskiego") (Polska)

Image
Image
Image
Image
Image
Cytuj:
Improwizowany samochód pancerny "Józef Piłsudski", nazywany także "Tank Piłsudskiego", był pierwszym wozem bojowym zbudowanym w Polsce, jeszcze przed oficjalnie uznawaną datą odzyskania niepodległości (11 listopada 1918). Pomimo prostoty konstrukcji i uzbrojenia umieszczonego w całości w kazamacie pancernej, z niewielkimi kątami ostrzału, jego pochylone płyty pancerne dawały pojazdowi dość nowoczesny wygląd. Skonstruowany i używany był podczas walk we Lwowie z Ukraińcami w 1918 roku.

Na przełomie października i listopada 1918, wojna światowa szybko zmierzała do końca, podczas, gdy Cesarstwo Austro-Węgierskie ulegało rozpadowi. Tworzące się państwa: Polska i Zachodnio-Ukraińska Republika Ludowa (W) dążyły do przejęcia zamieszkiwanej przez obie narodowości Galicji Wschodniej, a zwłaszcza jej stolicy - Lwowa. W nocy na 1 listopada ukraińska organizacja wojskowa opanowała większość miasta, po czym 1-2 listopada rozpoczęły się uliczne walki z polskimi oddziałami i ochotnikami (W), trwające do 22 listopada 1918.

Projekt improwizowanego samochodu pancernego opracował profesor (Politechniki Lwowskiej?) Antoni Markowski i przedstawił komendantowi II Grupy Wojska Polskiego we Lwowie kpt. Mieczysławowi Borucie-Spiechowiczowi (W). Pomysł budowy samochodu został zaakceptowany i szybko przystąpiono do jego budowy w lwowskich Warsztach Kolejowych, na podwoziu niezidentyfikowanej ciężarówki. Prace ukończono do 8 listopada 1918.

"Tank Piłsudskiego" ważył ok. 5 ton, długość wynosiła ok. 620 cm, a wysokość ok. 220 cm. Uzbrojenie stanowiły 4 ciężkie karabiny maszynowe montowane w ścianach pancernego nadwozia[1], najprawdopodobniej austriackie Schwarzlose M.7/12 (według innych źródeł, 3 km-y[2]). Załoga liczyła 7-8 osób. Samochód był ogumiony gumowymi masywami. Brak jest danych odnośnie grubości i jakości pancerza, lecz zapewne zabezpieczał przed pociskami broni strzeleckiej, przy tym jego kształt ewidentnie ułatwiał rykoszetowanie pocisków.

Służba:
"Tank Piłsudskiego" należał do Oddziału Technicznego Naczelnej Komendy Obrony Lwowa. Zadebiutował bojowo 9 listopada, kiedy został użyty do wsparcia ataku oddziałów por. Kazimierza Schleyena przez Ogród Jezuicki. Samochód posuwał się ulicą Mickiewicza w kierunku ul. Jagiellońskiej, lecz na wysokości ul. Krasickich został zatrzymany przez wykopany rów i barykadę z przewróconego wozu meblowego. Jednocześnie trafił pod intensywny ostrzał z broni ręcznej. Po tym, jak trzy z jego karabinów maszynowych uległy zacięciom, samochód wycofał się. Natarcie również nie odniosło sukcesu.

Z nieznanych przyczyn "Tank Piłsudskiego" nie był używany bojowo w dalszych walkach w mieście, które trwały do wycofania się Ukraińców w nocy na 22 listopada. Tego dnia natomiast samochód został użyty podczas rozruchów o obliczu antyżydowskim na Placu Krakowskim[2], znanych jako "pogrom lwowski" (W) (brak jest bliższych informacji, lecz zapewne samochód brał udział w przywracaniu porządku. Na skutek jednak opieszałości i dwuznacznego stanowiska Naczelnej Komendy Obrony Lwowa, przede wszystkim kierującego nią związanego z endecją kpt. Czesława Mączyńskiego (W), rozruchy skutecznie stłumiono dopiero 24 listopada). Prawdopodobnie w dalszych miesiącach samochód wszedł w skład oddziału Związek Aut Pancernych z samochodem "Kresowiec"[1]. Jego dalszy los i ewentualny udział w dalszej obronie Lwowa i walkach o Lwów podczas wojny polsko-bolszewickiej nie jest znany.

Kolor pojazdu nie jest znany; prawdopodobnie był szary. Na przedniej płycie miał wymalowany duży i odznaczający się bogatymi detalami wizerunek Orła Białego w koronie, na pionowym pasie lub tarczy innego koloru - prawdopodobnie czerwonego. Na kilku zdjęciach samochód nosi rozwiniętą flagę amerykańską, interpretowaną jako wyraz poparcia amerykańskiego dla polskiej sprawy (wyrażającego się m.in. w przemówieniu o 14 punktach prezydenta Woodrowa Wilsona).

Pierwsza załoga:
Dowódca: ppor. Edward Sas-Świstelnicki
Kierowcy: Eugeniusz Bernacki, Władysław Kubala
Strzelcy: Mieczysław Kretowicz, Edward Kustanowicz, Bronisław Nizioł, Stefan Zambelli.
Warto zaznaczyć, że także we Lwowie 5 listopada 1918 miał miejsce pierwszy lot bojowy polskiego samolotu. Nie jest znane użycie innych pojazdów pancernych przez Polaków lub Ukraińców w obronie Lwowa, poza szynowymi. Do Lwowa skierowano zdobyty austro-węgierski pociąg pancerny, podzielony na pociąg nr 1 "Piłsudczyk" i nr 2 "Śmiały". W samym Lwowie zbudowano natomiast pociąg pancerny (PP) nr 3 "Lis-Kula" (nazywany "Pepetrójka").

Dane techniczne:
Załoga: 7-8 osób
Uzbrojenie: 4 karabiny maszynowe
Długość: 6200 mm
Wysokosć: 2200 mm
Masa bojowa: ok. 5000 kg


(C) Derela.republika.pl
Odkrywca.pl
Dobroni.pl

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski Sob, 12.08.2023, 5:23, edytowano w sumie 4 razy

Czw, 07.03.2013, 0:51
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post 1919 Samochód pancerny "Kresowiec"
1919 Samochód pancerny "Kresowiec" (Polska)

Image
Image
Image

Cytuj:
Improwizowany samochód pancerny 'Kresowiec' był najdziwniej wyglądającym pojazdem Wojska Polskiego. Pomysłodawcami jego projektu byli prof. Politechniki Lwowskiej, inż. Wilhelm Aleksander Lutzke - Birk, wówczas komendant Warsztatów Technicznych Obrony Lwowa oraz inż. Witold Aulich. Jako podstawę do budowy wybrano trzykołowy pług motorowy 'Praga'. Pancerz wykonano w warsztatach przy ul. Polnej 53 we Lwowie, przy współpracy Warsztatów Kolejowych.
Pług motorowy Praga, produkowany był przez firmę Erste Bohmismahrische Maschinenfabrik w Pradze od roku 1914. Miał on pomóc zmechanizować prace rolne. Była to droga nowinka techniczna, dlatego jak wnioskuje Pan Magnuski, musiał go przekazać obrońcom Lwowa jeden z okolicznych , bogatych właścicieli ziemskich.
Pojazd nazwano 'Kresowiec', został ukończony w maju 1919 roku. Prawdopodobnie, wraz z 'Tankiem Piłsudskiego' tworzył on Związek Aut Pancernych. Według konstruktora prof Lutzke - Birka '...pojazd był czynny w Ogrodzie Pojezuickim'. Brak jakichkolwiek przekazów o jego udziale w walkach o Lwów i jego dalszych losach.

Konstrukcja
Kadłub wykonano z blach żelaznych o grubości 10 mm. Na uzbrojenie składały się karabiny maszynowe. Jeden ckm w tylnej ścianie kadłuba, a dwa w bocznych sponsonach. Ogień można było prowadzić do przodu, na boki i do tyłu. Na szczycie wozu znajdowała się wieżyczka dowódcy. Napędzany był silnikiem gaźnikowym, 4- cylindrowym o mocy 32 KM. Silnik chłodzony wodą. Sprzęgło jednotarczowe suche, skrzynia przekładniowa mechaniczna 2 biegi do przodu. Podwozie o konstrukcji ramowej. Przednie koła napędzane zawieszone sztywno. Tylne koło służyło do kierowania , zawieszone sztywno. Brak informacji na temat możliwości trakcyjnych pojazdu.

Dane techniczne
Załoga: 4-5
Uzbrojenie: 3 ckm Maxim wz.08
Opancerzenie: 10 mm
Długość: 7000 mm
Wysokość: 3160 mm
Szerokość: 2860 mm
Masa bojowa: 7000-8000 kg


(C) Odkrywca.pl
Forum.ioh.pl
Aviarmor.net

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski Sob, 12.08.2023, 5:24, edytowano w sumie 2 razy

Czw, 07.03.2013, 16:33
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post 1920 Samochód pancerny "Bukowski"
1920 Samochód pancerny "Bukowski" (Polska)

Image
Image
Cytuj:
Latem 1920 roku, w Warsztatach Naprawy Samochodów przy ul. Janowskiej we Lwowie, z inicjatywy płk Cz. Mączyńskiego, rozpoczęto budowę improwizowanych samochodów pancernych. Organizatorem prac był mjr. inż W.M. Kohmann - Floryański. Mjr. W. Ossoria - Bukowski, szef wojsk samochodowych DOG we Lwowie przekazał samochód ciężarowy Packard 3 t. On też zaprojektował opancerzenie pojazdu. Improwizowany samochód pancerny był opancerzany pod kierunkiem starszych majstrów wojskowych sier. Józefa Kuzilka i Juliana Leśkówa. W lipcu 1920 roku ukończono samochód pancerny, nazwany 'Bukowski', od nazwiska szefa wojsk samochodowych. Ze zdjęć można stwierdzić, że opancerzenie wykonano z niemieckich pancernych płyt okopowych, jak w samochodzie Ford Tfc.
14 sierpnia 1920 r. samochód 'Bukowski' włączono w skład oddziału szturmowego. Oddziałem dowodził por. Kruszyński. Pojazd walczył w obronie Lwowa przed kawalerią Budionnego. Samochód brał udział w następujących walkach:
- 19 sierpnia 1920 r. brał udział w walkach o Busk, wraz z 6 DP,
- 20-21 sierpnia 1920 roku walczył pod Zadwórzem,
- 23 sierpnia uległ uszkodzeniu w boju o Pikułowice i Barszczowice,
W wyniku odniesionych uszkodzeń samochód ewakuowano do Lwowa. W roku 1921, po zakończeniu działań wojennych, samochód znajdował się w 6 dywizjonie samochodowym we Lwowie. Dalsze losy nieznane.

Samochód pancerny 'Bukowski' - Konstrukcja

Pancerz pojazdu był nitowany, z pancernych płyt ckm, o grubości 3-9 mm. Napędzany był silnikiem gaźnikowym, 4-suwowym, rzędowym, 4-cylindrowym, pojemności 5725 cm3, o mocy 32-33 KM, chłodzony cieczą. Napęd na tylne koła za pomocą przekładni łańcuchowej. Skrzynka przekładniowa 4 biegi do przodu, 1 do tyłu. Koła z ogumieniem pełnym o rozmiarach 36 x 5, przednie koła kierowane, tylne koła podwójne. Rozstaw osi 396 cm.s

Dane techniczne
Załoga: 6
Długość: 6450 mm
Wysokość: 2000 mm
Szerokość: 2720 mm
Uzbrojenie: 4 ckm
Masa bojowa: ok 7000 kg
Moc jednostkowa: 4,7 KM/t
Prędkość maks: 30 km/h


(C) Dobroni.pl

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski Sob, 12.08.2023, 5:24, edytowano w sumie 3 razy

Sob, 09.03.2013, 3:32
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post 1920 Samochód panerny "Lwowskie dziecko"
1920 Samochód pancerny "Lwowskie dziecko" (Polska)

Image
Image
Cytuj:
W sierpniu 1920 roku, w Warsztatach Naprawy Samochodów we Lwowie, przy ul. Janowskiego we Lwowie rozpoczęto opancerzanie kolejnego, po samochodzie pancernym „Bukowski”, samochodu. Pracami kierował także sierż. J. Kuzilek i sierż. J. Leśków. Do budowy pojazdu użyto samochodu ciężarowego Packard przekazanego przez mjr. W. Bukowskiego.

Do opancerzenia użytku niemieckich tarcz strzeleckich. W przeciwieństwie jednak do „Bukowskiego” konstruktorzy nie pracowali pod presją czasu, co pozwoliło im na bardziej skomplikowany projekt. Płyty zamontowano pod kątem. Na szczycie pojazdu zamontowano wieżyczkę obrotową, uzbrojoną we francuskie działko 37 mm. W ścianie tylnej i przedniej zamontowano karabiny maszynowe. Pojazd posiadał też otwory po bokach, w które można było przenieść karabiny.

19 września 1920 roku, na terenie Warsztatów w sposób uroczysty oświęcono ukończony pojazd. W uroczystości brał udział płk. Mączyński, płk. Sztabu Generalnego Mariański, ppłk Boguski. Wtedy też samochód otrzymał nazwę „Lwowskie dziecko”. O całej uroczystości donosił „Kurier Lwowski”. Po uroczystości poświęcenia odbyła się parada pod pomnikiem Mickiewicza, w której przejechał samochód pancerny „Bukowski” oraz „Lwowskie dziecko”.
Do dziś nie jest znany epizod wojenny „Lwowskiego dziecka”. Wiadomo jedynie, że wojnę z bolszewikami przetrwał i w marcu 1921 roku znajdował się w 6 dywizjonie samochodowym we Lwowie. Jego dalsze losy są nieznane.

Konstrukcja
Kadłub wykonano z nitowanych stalowych tarcz strzeleckich, grubości 3-9 mm. Na uzbrojenie składały się dwa karabiny maszynowe (miejsce na cztery sztuki) oraz działko 37 mm w obrotowej wieży. Napędzany był silnikiem gaźnikowym, 4- cylindrowym, o pojemności 5725 cm3, o mocy 32 -33 KM. Silnik chłodzony cieczą. Sprzęgło jednotarczowe suche, skrzynia przekładniowa mechaniczna 2 biegi do przodu. Podwozie o konstrukcji ramowej. Tylne koła napędzane przekładnią łańcuchową, skrzynka przekładniowa 4 biegi do przodu, 1 do tyłu, koła z ogumieniem pełnym o rozmiarach 36 x 5, przednie koła kierowane, tylne koła podwójne, rozstaw osi 396 cm.

Dane techniczne:
Załoga: ok. 6 ludzi
Pancerz: 3-9 mm
Uzbrojenie: 2-4 ckm Maxim wz.08, działko 37 mm
Długość: 6200 mm
Wysokość: 3000 mm
Szerokość: 2000 mm
Masa bojowa: ponad 7000 kg
Prędkość maksymalna: do 30 km/h
Moc jednostkowa - ok. 4,7 KM/t


(C) Aviarmor.net
Dobroni.pl

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski Sob, 12.08.2023, 5:25, edytowano w sumie 4 razy

Nie, 10.03.2013, 2:02
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post 1950-1962 ZIL BTR 152
1950-1962 ZIL BTR 152 (ZSRS)

Image
Image
Image
Image
Image
Image
Image

FILM:
Image

Image

Image
Cytuj:
BTR-152 (ros. БТР-152) - kołowy transporter opancerzony konstrukcji sowieckiej z okresu po II wojnie światowej.

Prace nad projektem pojazdu rozpoczęto w 1946 w zakładach ZiS, pod oznaczeniem fabrycznym ZiS-152. Prowadził je zespół konstrukcyjny pod kierunkiem głównego konstruktora zakładów inż. B. M. Fittermana. Wykorzystano podzespoły nowo skonstruowanego terenowego samochodu ciężarowego ZiS-151, produkowanego w latach 1947 - 1957. W maju 1947 zbudowano dwa pierwsze prototypy. Potem zbudowano trzy serie eksperymentalne. Badania zakończono w grudniu 1949, a 24 marca 1950 pojazd został przyjęty do uzbrojenia Armii Radzieckiej pod oznaczeniem BTR-152 (skrót od bronietransportior - transporter opancerzony). Produkcja seryjna rozpoczęła się w lipcu 1950.

Transporter BTR-152 miał napęd na wszystkie koła - układ napędowy 6x6, z pojedynczymi kołami (zastosowane większych pojedynczych kół, zapewniających lepsze własności terenowe, zamiast tylnych kół bliźniaczych, było najistotniejszą modyfikacją w stosunku do ciężarówki ZiS-151). Ogólny schemat konstrukcyjny był typowy dla samochodów ciężarowych, z silnikiem z przodu umieszczonym pod długą maską oraz z osią kierowaną z przodu i dwoma pozostałymi osiami blisko siebie z tyłu. Za silnikiem znajdował się przedział kierowania, nakryty krótkim dachem pancernym, a za nim odkryty przedział transportowy (w późniejszych wersjach był on zakryty). Samonośne nadwozie było spawane z płyt pancernych. Transporter miał drzwi po obu bokach przedziału kierowania oraz podwójne drzwi dla desantu w tylnej płycie. Chłodnica silnika, umieszczona z przodu, była osłonięta poziomą żaluzją pancerną, otwieraną zdalnie. Przed kierowca i dowódcą znajdowały się okna, zakrywane pancernymi klapami z przyrządami obserwacyjnymi ze szkła pancernego tripleks. Transporter w wersji podstawowej mógł przewozić 17 żołnierzy (dwie drużyny), oprócz kierowcy i dowódcy. Część wyposażona była w radiostacje 10RT-12.

Nadwozie miało korzystne dla zwiększenia możliwości rykoszetowania pocisków nachylenie płyt i zabezpieczało przed pociskami karabinowymi i odłamkami, a z przodu - przed przeciwpancernymi pociskami karabinowymi i zwykłymi pociskami kalibru 12,7 mm z każdej odległości. Grubość pancerza BTR-152 wynosiła 13 mm z przodu, 10 mm po bokach, 8 mm z tyłu i 6 mm z góry i dołu. Od modelu BTR-152W zmodyfikowano grubość opancerzenia: 14 mm przód, 11 mm boki w górnej części i 9 mm w dolnej, 9 mm tył, 8 mm dach przedziału kierowania, 5 mm maska silnika i 4 mm dno.

Uzbrojenie stanowił tylko jeden karabin maszynowy SG-43 (później SGMB)z 1250 nabojami, mocowany nad przedziałem kierowania. Jego obsługa pozostawała odsłonięta podczas prowadzenia ognia. Karabin maszynowy można było zamocować także na uchwytach po bokach i z tyłu przedziału transportowego. Uzbrojenie mógł uzupełniać ręczny karabin maszynowy DPM desantu oraz broń strzelecka.

Wersje produkcyjne
BTR-152 - podstawowa wersja z odkrytym przedziałem bojowym, uzbrojona w 1 karabin maszynowy SG-43 kal. 7,62 mm.
BTR-152A - wersja przeciwlotnicza i wsparcia ogniowego wyposażona w stanowisko ZTPU-2 z dwoma sprzężonymi wkm-ami KPW kalibru 14,5 mm w odkrytym przedziale bojowym. Kąt podniesienia uzbrojenia wynosił od -5° do +89°, obrót wieży ręczny, zapas nabojów 1200. Załoga składała się z kierowcy, trzech żołnierzy obsługi i 6 żołnierzy desantu. Masa bojowa - 8600 kg. Produkowana w latach 1952-55 (719 sztuk)
BTR-152B - ruchomy punkt dowodzenia artylerii z zakrytym podwyższonym przedziałem bojowym z 1953 roku, nie produkowany seryjnie.
BTR-152W (БТР-152В) - ulepszona wersja transportera produkowana seryjnie od października 1955. Wyposażona w system regulacji ciśnienia w ogumieniu (pozwalający pokonywać trudny teren i minimalizować skutki przestrzelenia opon) i wyciągarkę. Pierwsze serie posiadały zewnętrzne przewody systemu centralnego pompowania kół, wersja późniejsza BTR-152W1 produkowana od 1958 roku miała koła o nowej konstrukcji z przewodami systemu centralnego pompowania kół wewnątrz felg i szereg podzespołów zunifikowanych z nową ciężarówką ZiŁ-157. Uzbrojona w karabin maszynowy SGMB kal. 7,62 mm.
BTR-152Je (БТР-152Е) - wersja przeciwlotnicza BTR-152A oparta na nowym podwoziu BTR-152W (uzbrojona w 2 sprzężone wkm-y KPWT kal. 14,5 mm), produkowana w latach 1955-57 (160 sztuk)
BTR-152K - wersja z zakrytym przedziałem bojowym i systemem centralnej regulacji ciśnienia w ogumieniu, produkowana od 1957 roku. Wyposażona w urządzenia filtro-wentylacyjne i opcjonalnie w noktowizyjne przyrządy obserwacyjne kierowcy TWN-2. Desant zmniejszony do 13 osób. W dachu przedziału bojowego był długi podłużny luk, przykrywany trzema klapami. Uzbrojenie stanowił karabin maszynowy SGMB lub PKT mocowany w uchwycie na zewnątrz (część pojazdów była nieuzbrojona). Od 1959 roku produkowano wersję BTR-152K1 z systemem centralnego pompowania kół wewnątrz felg (jak BTR-152W1)
BTR-152S - wóz dowodzenia i łączności z podwyższonym, zakrytym od góry kadłubem (wysokość 2820 mm), wyposażony w radiostację R118. Produkowany w latach 1955-59 (272 sztuki). Późniejsza wersja S1 wyposażona w system centralnego pompowania kół wewnątrz felg.
BTR-152I - wóz dowodzenia i rozpoznania z podwyższonym, zakrytym od góry kadłubem, z dwoma pancernymi oknami na każdym z boków.
BTR-152E1, Ju1, T1 (БТР-152Э1, Ю1, Т1) - wersje eksportowe BTR-152W1, dla krajów Bliskiego Wschodu i tropikalnych
BTR-152D - nie produkowana seryjnie wersja przeciwlotnicza wyposażona w stanowisko ZTPU-4 z czterema sprzężonymi wkm-ami KPW kalibru 14,5 mm, powstała w 1952 roku, nie dopracowana
BTR-152 - modyfikacja przeciwlotnicza z zamontowanymi w tylnej części przedziału bojowego czterema sprzężonymi wkm-ami DSzKM kalibru 12,7 mm (czeski system przeciwlotniczy KLAD). Używana przez Egipt i Afganistan.
BTR-152 - modyfikacja przeciwlotnicza używana przez oddziały OWP walczące z armią izraelską w 1982 roku. Uzbrojona w podwójnie sprzężone działko ZU-23-2 kalibru 23 mm ustawione w przebudowanym przedziale transportowym. Pojazdy tej wersji miały przebudowane ściany tylnej części pojazdu.
BTR-152 - modyfikacja przeciwlotnicza używana w Jemenie i Sudanie, uzbrojona w amerykański zestaw przeciwlotniczy z sześciolufowym działkiem M167A1 Vulcan kalibru 20 mm
Type 56 - chińska wersja licencyjna

Służba
Nowe transportery weszły na wyposażenie sowieckiej piechoty zmechanizowanej w 1950. Publicznie zostały pokazane na defiladzie w Moskwie w 1951. Były podstawowym sprzętem tego typu w latach 50. i 60. XX wieku. Bojowo Armia Sowiecka użyła ich na Węgrzech w 1956, a także w Czechosłowacji w 1968. Transportery BTR-152 znalazły się także w uzbrojeniu państw-członków Układu Warszawskiego, w tym Ludowego Wojska Polskiego. Posiadały je także armie państw arabskich i afrykańskich, Chińskiej Republiki Ludowej, Korei Północnej, Wietnamu i Kuby. Były masowo używane w różnych konfliktach lokalnych.

Ogółem do 1963 roku wyprodukowano 12.421 transporterów BTR-152 wszystkich modyfikacji.

Egzemplarze muzealne
Muzeum Techniki Wojskowej w Zabrzu - egzemplarz w trakcie renowacji
Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy
Lubuskie Muzeum Wojskowe w Drzonowie - pojazd sprawny technicznie
Skansen Uzbrojenia Wojska Polskiego w Jeleniej Górze
Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu
Muzeum Broni Pancernej Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych w Poznaniu
Muzeum Orła Białego w Skarżysko-Kamiennej BTR-152

BTR-152W
Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie Park plenerowy przed siedzibą główną MWP - BTR-152W1
Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej - BTR-152W
Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej - BTR-152

Dane techniczne
Państwo: ZSRS
Producent: ZiS/ZiŁ (Moskwa), BAZ (Briańsk)
Typ pojazdu: transporter opancerzony
Trakcja: kołowa (6x6)
Załoga: 2+17
Prototypy: 1946-1947
Produkcja: 1950-1962
Użytkownicy: Afganistan, Albania, Algieria, Angola, Kambodża, Chiny, Kongo, Kuba, Cypr, Egipt, Gwinea, Etiopia, NRD, Indonezja, Irak, Korea Płn, Laos, Jemen, Liban, Mali, Mongolia, Mozambik, Nikaragua, Polska, Seszele, Somalia, Sri Lanka, Sudan, Syria, Tanzania, Uganda, Wietnam, ZSRS
Silnik: ZiS-123 gaźnikowy 4-suwowy, rzędowy 6-cylindrowy
Moc maksymalna: 110 KM przy 3000 obr/min
Skrzynia biegów: mechaniczna
Pojemność zbiornika paliwa: 300 l
Pancerz: spawany z płyt walcowanych
Uzbrojenie: 1 km SG-43 / SGMB kal. 7,62 mm
broń osobista załogi i desantu
Długość: 6550 mm
6830 mm (BTR-152W)
Szerokość: 2320 mm
Wysokość: 2360 mm (całkowita)
2000 mm (kadłub)
Prześwit: 285 mm
Masa własna: 6700 kg
Masa bojowa: 8600 kg (BTR-152) - 8950 kg (BTR-152W, K)
Moc jednostkowa: 12,3-12,4 KM/t
Prędkość maksymalna: 75 km/h
Zasięg: 550-650 km
Głębokość brodu: bez przygotowania: 80 cm
Szerokość rowu: 80 cm
Wysokość ściany: 60 cm


(C) Wikimedia.org
Inetres.com
Odkrywca.pl
Wojny.net
Warwheels.net
The-blueprints.com
Youtube.com

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski Sob, 12.08.2023, 5:25, edytowano w sumie 3 razy

Pon, 25.03.2013, 3:23
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post Re: 1918 Peugeot AC
ad. 1918 Peugeot AC

Image


(C) Historykon via FB

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski Sob, 12.08.2023, 5:26, edytowano w sumie 4 razy

Pon, 15.07.2013, 2:06
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post 1948-1960 GAZ BTR-40
1948-1960 transporter opancerzony GAZ BTR-40

Image
Image
Image
Image
Image

FILMY:
Image

Image
Cytuj:
BTR-40 (ros. Бронетранспортер БТР-40) – sowiecki kołowy transporter opancerzony o napędzie 4 x 4, opracowany i produkowany w Fabryce Samochodów im. W. Mołotowa (GAZ) w Gorki.

W 1947 roku w biurze projektowym zakładów GAZ pod kierunkiem W. A. Dedkowa rozpoczęto prace nad kołowym, dwuosiowym transporterem opancerzonym, o napędzie na wszystkie koła, który miał być następcą, wycofanego już z produkcji, samochodu pancernego BA-64B. Projekt transportera otrzymał oznaczenie BTR-40.

Głównym konstruktorem transportera był inż. W. K. Rubcow a współpracowali z nim inż. L. W. Kostikin i inż. P. I. Muziukin. Konstrukcja została oparta na terenowym samochodzie ciężarowym GAZ-63, który produkowany był od 1946 roku.

Konstruktorzy w transporterze BTR-40 zastosowali samonośne nadwozie, co było nowością w produkowanych w ZSRR pojazdach. Podwozie zastosowane w transporterze zostało skrócone w porównaniu do podwozia samochodu GAZ-63. Do jego napędu zastosowano także mocniejszy silnik. Układ przeniesienia napędu i sztywne mosty napędowe były identyczne jak w samochodzie GAZ-63. Zastosowano natomiast dodatkowo amortyzatory hydrauliczne do zawieszenia kół. Transporter wyposażony był w radiostację 10RT-12 o zasięgu 20-25 km.

Transporter BTR-40 był przystosowany do przewozu 2 członków załogi oraz 8 żołnierzy desantu.

Seryjna produkcję transportera BTR-40 rozpoczęto w 1948 roku. Produkowany był w wielu wersjach. Produkcję zakończono w 1960 roku, przy czym wersja przystosowana do poruszania się po torach kolejowych BTR-40ŻD była produkowana do 1969 roku.

Wersje produkcyjne
Podstawowa wersja BTR-40. Był budowany w dwóch wariantach: uzbrojonej – z uzbrojeniem składającym się z 2 sprzężonych wielkokalibrowych karabinów maszynowych kal. 14,5 mm ustawionych na obrotowej podstawie i osłoniętych z przodu i z boku płytami pancernymi
bez uzbrojenia stałego (ta wersja stanowiła podstawę produkcji seryjnej)

BTR-40A – zmienione ukształtowanie pancerza, uzbrojona w dwa sprzężone karabiny maszynowe kal. 14,5 mm. Opracowana w1950 roku.
BTR-40W – zastosowano w nim koła o regulowanym ciśnieniu w oponach. Opracowana w 1956 roku
BTR-40B – wersja całkowicie opancerzona, także szczelnym pancerzem od góry. Transporter posiadał urządzenie filtrująco-wentylujące oraz inne wyposażenie umożliwiające wykorzystanie go w strefie skażonej działaniem broni nuklearnej, chemicznej lub biologicznej (broń ABC). W tej wersji zastosowano także podstawę do zamontowania karabinu maszynowego o kal. 12,7 mm lub 14,5 mm, choć w standardowej wersji nie był on uzbrojony, a do walki służyło tylko uzbrojenie żołnierzy desantu. Transporter w tej wersji był przeznaczony do działań zwiadowczych. Opracowana w 1957 roku
BTR-40ŻD – wersja przystosowana do jazdy po torach kolejowych. Do jazdy po szynach służyły dodatkowe małe koła montowane z przodu i z tyłu na specjalnych wspornikach. Opracowana w 1959 roku.
Typ 55 - transporter BTR-40 produkowany na licencji w Chinach.

Służba
Transporter opancerzony BRT-40 od momentu wejścia do produkcji seryjnej w 1948 roku był wprowadzany do służby w armii radzieckiej. Pod koniec 1949 roku zaczęły go także otrzymywać inne armie państw bloku wschodniego, w tym także Polska, gdzie był podstawowym typem transportera opancerzonego. Użytkowany był w tych armiach do początków lat siedemdziesiątych. Według niepewnych źródeł Polska posiadała 60 transporterów BTR-40.

Pod koniec lat pięćdziesiątych i na początku sześćdziesiątych transporter ten sprzedawany był również do państw arabskich i afrykańskich.

Z uzbrojenia Armii Rosyjskiej, transportery zostały wycofane w roku 1993.

Według danych z 2010, pojazdy typu BTR-40 pozostawały w uzbrojeniu (choćby formalnym) następujących państw:
Afganistan
Burundi - 20 szt.
Wietnam
Gwinea - 16 szt.
Gwinea-Bissau - 35 szt.
Izrael - 6 szt.
Indonezja - 80 szt.
Jemen - 60 szt
KRL-D
Kuba
Laos
Mali - 30 szt.
Syria
Tanzania

W muzeach
Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu
Muzeum im. Orła Białego w Skarżysko-Kamiennej
Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie - Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej, Fort Czerniaków

Dane techniczne
Państwo: ZSRS Image
Producent: Gorkowskij Awtomobilnyj Zawod im. W. Mołotowa (GAZ), Gorki (Niżny Nowogród), ZSRS
Użytkownicy: ZSRS, Afganistan, Albania, Burundi, Chiny, Egipt, Gujana, Indonezja, Iran, Izrael, Jemen, Kambodża, KRL-D, Kuba, Laos, Mali, Mongolia, NRD, Polska, Somalia, Sudan, Syria, Tanzania, Uganda, Wietnam
Typ pojazdu: transporter opancerzony
Trakcja: kołowa
Załoga: 2 + 8
Prototypy: 1947
Produkcja: 1948 – 1960
Wyprodukowanych: 8500 szt.
Silnik: typu GAZ-40, 4-suwowy, rzędowy, 6-cylindrowy
Układ zasilania: gaźnikowy, wolnossący
Moc maksymalna: 80 KM (58 kW) przy 3400 obr./min.
Przeniesienie napędu: mechaniczne
Pojemność zbiornika paliwa: 122 l
Pancerz: spawany z płyt walcowanych
przód 11-15 mm
bok 8-9 mm
tył 7 mm
podłoga 4 mm
dach 0-6 mm
Długość: 5000 mm
Szerokość: 1900 mm
Wysokość: 2200 mm
Prześwit: 400 mm
Rozstaw osi: 2700 mm
Rozstaw kół: 1600 mm
Masa własna: 4300 kg
Moc jednostkowa: 15 KM/t
Prędkość maksymalna: 80 km/h
Zasięg: 430 km (po drodze)
385 km (w terenie)
Kąt podjazdu: 30º
Ściany: 47 cm
Rowy: 35 cm
Głębokość brodzenia: 90 cm
Uzbrojenie: 1 km SGMB kal. 7,62 mm
broń osobista załogi i desant


(C) Wikimedia.org
Militarni.pl
Btr40.tripod.com
Flickr.com
The-blueprints.com
Youtube.com

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski Sob, 12.08.2023, 5:26, edytowano w sumie 3 razy

Nie, 16.02.2014, 0:41
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post 1921 Samochód pancerny "Korfanty"
1921 Samochód pancerny "Korfanty"

Image
Image
Image
Image

replika
Image

Cytuj:
Samochód pancerny Korfanty to polski improwizowany samochód pancerny z okresu III powstania śląskiego.

maju 1921 roku w trakcie III powstania śląskiego składająca się z marynarzy kompania, dowodzona przez por. marynarki Roberta Oszka, została zmotoryzowana, przejmując samochody ciężarowe zarekwirowane w hucie Baildon. Postanowiono wtedy, że niektóre z nich zostaną opancerzone.

Pierwszy z tych samochodów został zbudowany przez inż. Woźniaka, przy pomocy por. mar. Oszka zaledwie w ciągu trzech dni. Podstawą samochodu stała się prawdopodobnie rama samochodu ciężarowego Magirus. Została ona opancerzona walcowaną blachą stalową wyprodukowaną w hucie Baildon. Pojazd otrzymał imię Korfanty.

Zaraz po oddaniu do użytku wszedł w skład kompanii por. Oszka, która oprócz tego samochodu dysponowała jeszcze kilkoma pojazdami ciężarowymi. "Korfanty" walczył w ramach Grupy „Północ” w rejonie Kędzierzyna. W dniach 21-27 maja wziął udział w walkach w rejonie Góry Św. Anny.

Po zakończeniu powstania samochód pancerny „Korfanty” wysłano prawdopodobnie do muzeum w Krakowie. Dalsze jego losy nie są znane.

Dane techniczne
Państwo: Image Polska
Producent: Huta Baildon, Katowice, Polska
Typ pojazdu: samochód pancerny
Trakcja: kołowa
Załoga: 7-9
Prototypy: 1921
Wyprodukowanych: 1 szt.
Pancerz: z płyt walcowanych
Długość: ok. 5950 mm
Wysokość: ok. 2400 mm
Masa bojowa: ok. 6500 kg
Uzbrojenie: 4 – 5 karabiny maszynowe MG 8/15 kal. 7,92 mm
Użytkownicy: Polska



(C) Wikimedia.org
Opolskie.regiopedia.pl
Dobroni.pl
Mps.cal.pl

PS. strona na Facebook'u :arrow: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.510894062312298.1073741832.451892078212497&type=3

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski Sob, 12.08.2023, 5:27, edytowano w sumie 2 razy

Pią, 11.07.2014, 15:00
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post 1915 Ehrhart M17
1915 Samochód pancerny Ehrhart M17 ("Pułkownik Kazimierz Grudzielski")

Image
Image
Image
Image
Image
Image
Cytuj:
Powstanie
Prototyp samochodu pancernego powstał w 1915 roku. Kiedy w czasie I wojny światowej zdecydowano, aby utworzyć w armii niemieckiej więcej jednostek pancernych, złożono zamówienie firmie Ehrhardt. Pojazdy wykonano na podwoziu ciężarówki (4x4) EV/4. Nie szukano innych producentów, bo Daimler i Bussing miały zajęte całe moce produkcyjne. Pierwsze 12 samochodów pancernych Ehrhardt zbudowano w 1917 roku. Utworzyły one Panzer Kraftwagen MG Züge 2, 3, 4, 5 i 6. Każdy po 2 samochody oraz transport wspierający. 20 kolejnych aut zamówiono pod koniec 1917 roku.
Niektóre samochody wzięły udział w walkach z Rumunią w 1917 roku, a potem na froncie Ukraińskim w 1918. Po wojnie, wewnętrzne niepokoje w Niemczech oraz zagrożenie wschodnich granic spowodowało, że złożono zamówienie na 20 kolejnych samochodów tego typu w 1919 roku. Miały one jednak słaby pancerz, gdyż wyniszczony niemiecki przemysł hutniczy nie mógł dostarczyć lepszych płyt pancernych.

Samochód pancerny Ehrhardt M17 w Polsce
Zdobyty 7.02.1919 przez Powstańców Wielkopolskich, a konkretnie przez kompanię z Rogoźna. Włączony do Armii Powstańczej pod nazwą 'Pułkownik Kazimierz Grudzielski'. Brał udział w walkach z Niemcami w okolicy Zamościa (19-20arca 1920 roku). Następnie w dyspozycji Frontu Wielkopolskiego. 20 września 1920 roku w II Dywizjonie Sam. Panc. w Poznaniu. Bierze udział w III Powstaniu Śląskim jako 'Górny Śląsk - Alzacja'. W czasie Powstania Śląskiego dowodzić miał nim Francuz - Ensign Forestier. Podobno stąd wzięła się nazwa „Alzacja”. Od listopada 1925 roku w II Szwadronie Sam. Panc. (nr. rej. 825). Wycofany z eksploatacji w końcu lat dwudziestych i prawdopodobnie złomowany.

Konstrukcja
Ehrhardt M17 był jednym z kilkudziesięciu samochodów pancernych wykonanych na podwoziu terenowej ciężarówki EV/4. Ten szary, stalowy pojazd na przedzie miał wymalowany duży krzyż pruski. Był wysoki 2,9 m, długi 5,3 m, szeroki 2 m, osiągał maksymalną prędkość 60 km/h. Był wyposażony w silniki o mocy 85 hp, napęd na cztery koła i skrzynię biegów z sześcioma przednimi i sześcioma wstecznymi biegami. Układ ten umożliwiał dwom kierowcom jazdę do przodu i wsteczną. Wóz był opancerzony płytami stalowymi grubości 6 mm (przednie) i 4 mm (boczne). Na dachu miał umieszczoną wieżę w kształcie kopuły z otworami strzelniczymi. Uzbrojony był w cztery ckmy.

Dane techniczne:
Załoga: 8-9
Długość: 5300 mm
Szerokość: 2000 mm
Wysokość: 2900 mm
Pancerz: 4-6 mm

Źródła
Janusz Magnuski, 'Samochody pancerne Wojska Polskiego 1918-1939', WiS; Warszawa 1993
Jan Tarczyński, K. Barbarski, A. Jońca, 'Pojazdy w Wojsku Polskim - Polish Army Vehicles - 1918-1939'; Ajaks; Pruszków 1995.
A. Jońca, R. Szubański, J. Tarczyński, 'Wrzesień 1939 - Pojazdy Wojska Polskiego - Barwa i broń'; WKŁ; Warszawa 1990
' Broń strzelecka i sprzęt artyleryjski formacji polskich i WP w latach 1914-1939' A.Kontankiewicz
http://www.dlapolski.pl/Powstancza-epopeja-art4340.htm

/Jarek Zapała/



(C) Dobroni.pl
Jasnagora.com
Boltcutterdesign.com

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski Sob, 12.08.2023, 5:27, edytowano w sumie 2 razy

Śro, 16.07.2014, 23:07
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post 1916-1919 Ehrhart E-V/4 "Górny Śląsk-Alzacja"
1916-1919 Samochód pancerny Ehrhart E-V/4 ("Górny Śląsk-Alzacja")

Image
Image
Image
Cytuj:
Samochód pancerny Ehrhardt E-V/4 – niemiecki ciężki samochód pancerny z okresu I wojny światowej.

W 1915 roku dowództwo armii niemieckiej zamówiły w firmach trzy prototypy samochodów pancernych, jedną z tych firm była wytwórnia samochodów Heinrich Ehrhardt Automobilewerke AG w Zella-Mehlis, w której opracowano samochód pancerny na podwoziu samochodu ciężarowego typu E-V/4 i opancerzony płytami walcowanymi z firmy Friedrich Krupp AG.

W 1916 roku prototyp tego samochodu włączono w skład doświadczalnego oddziału samochodów pancernych, w którego składzie wziął udział w walkach na terenie Rumunii.

W 1917 roku zamówiono 12 samochodów tego typu, które oznaczono jako Ehrhardt M 1917. Samochody seryjne różniły się od prototypu m.in. miały ruchomą wieżę, ulepszone opancerzenie, a także były wyposażone w radiostację. Samochody te znalazły się w utworzonych specjalnie sześciu plutonach samochodów pancernych, w każdym z nich znalazły się ta samochody pancerne. Plutony włączono do walki, w których uczestniczyły do momentu zakończenia I wojny światowej.

Jeszcze w 1917 roku zamówiono kolejną serię samochodów w ilości 20 sztuk, których budowę zakończono dopiero w 1919 roku, już po zakończeniu I wojny światowej. Samochody te oznaczono jako Erhardt M 1919 i różniły się od samochodów M 1917 gorszej jakości opancerzeniem.

Użycie
Wojska niemieckie
Samochody pancerne Erhardt E-V/4 znalazły się na wyposażeniu armii niemieckiej w składzie specjalnie utworzonych plutonów samochodów pancernych. Brały udział w działaniach wojennych armii niemieckiej w Europie.

Wojsko Polskie
Po wybuchu powstania wielkopolskiego użyto ich w walkach przeciwko powstańcom. W dniu 7 lutego 1919 roku jeden z takich samochodów został zdobyty przez oddział powstańczy na szosie Chodzież – Oborniki. Następnie został skierowany do Poznania, gdzie w dniu 21 lutego rozkazem dziennym nr 48 dowódcy Armii Wielkopolskiej otrzymał nazwę Kazimierz Grudzielski. W dniach 19-20 marca wziął on udział w walkach pod Zamościem przeciwko oddziałom niemieckim wspartymi przez pociąg pancerny.

W czasie III Powstania Śląskiego samochód został skierowany na Śląsk, a jego dowódcą został ochotnik z Alzacji podchor. A. Forrestier. Otrzymał wtedy nową nazwę Górny Śląsk-Alzacja i włączony w skład II dywizjonu samochodów pancernych Karola Walerusa. W składzie tego dywizjonu brał udział w walkach w rejonie Kędzierzyna w dniach 5-7 maja 1921 roku oraz w dniu 21 maja pod Żyrową.

Po zakończeniu III Powstania Śląskiego samochód wrócił do Poznania, gdzie włączono go w skład 2 dywizjonu samochodów pancernych. W listopadzie 1925 roku skierowano go do Warszawy, gdzie wszedł w skład 2 szwadronu samochodów pancernych. W 1928 roku został skreślony ze stanu szwadronu i prawdopodobnie przekazany na złom.

Producent: Heinrich Ehrhardt Automobilewerke AG, Zella-Mehlis, Cesarstwo Niemieckie
Użytkownicy: Niemcy, Polska, Litwa
Typ pojazdu: samochód pancerny
Trakcja: kołowa
Załoga: 8-9
Prototypy: 1916
Produkcja: 1916 – 1919
Egzemplarze: 33 (1 w Wojsku Polskim)
Silnik: Ehrhardt, gaźnikowy, rzędowy, 4-cylindrowy
Moc maksymalna: 80 KM przy 1200 obr./min.
Pojemność zbiornika paliwa: 190 l
Pancerz: nitowany z płyt walcowanych, grubość: 4 – 9 mm
Uzbrojenie: 3 – 5 karabiny maszynowe MG 8/15 kal. 7,92 mm
Długość: 5300 mm
Szerokość: 2000 mm
Wysokość: 2850 mm
Prześwit: 320 mm
Masa: 7750 kg
Moc jedn.: 10,3 KM/t
Prędkość maksymalna: 61,3 km/h
Zasięg: 250 km


(C) Wikipedia.org
Odkrywca.pl
Director.io

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski, Sob, 12.08.2023, 5:28, edytowano w sumie 1 raz

Czw, 17.07.2014, 23:19
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post Samochód pancerny "Powstaniec"
Samochód pancerny "Powstaniec"

Image
Image


(C) Dobroni.pl
Historiezapomniane.blogspot.com

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski, Sob, 12.08.2023, 5:28, edytowano w sumie 1 raz

Sob, 19.07.2014, 23:21
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post 1939 PZInż 222
1939 Transporter PZInż 222

Image
Image
Image
Image

Wikipedia napisał(a):
PZInż 222 to polski prototypowy półgąsienicowy transporter piechoty z okresu dwudziestolecia międzywojennego. Według przedwojennych planów miał to być podstawowy pojazd oddziałów polskiej kawalerii zmotoryzowanej.

W roku 1938, w Biurze Studiów PZInż. inż. Edward Habich opracował projekt lekkiego, półgąsienicowego transportera opancerzonego. Nowy pojazd miał powstać z wykorzystaniem elementów samochodu Polski Fiat 618. W oparciu o projekt zbudowany prototyp oznaczony jako PZInż 222. Pod koniec 1938 roku poddano go próbom labolatoryjno-terenowym, które pojazd przeszedł pozytywnie. Produkcję planowano rozpocząć w połowie 1939 roku.

Podstawową wersją pojazdu PZInż 222 był półgąsienicowy transporter piechoty. Planowano też stworzenie pojazdów w wersjach specjalistycznych - np. wóz zwiadowczy, wóz telefoniczny oraz ciągnik artyleryjski (do holowania lekkich działek i nasłuchowników Goertza).

Ocenia się, że do początku wojny oprócz prototypu zdołano wyprodukować 12 transporterów w wersji podstawowej. Latem 1939 roku pojazdy te przechodziły ostatnie badania w 10 Brygadzie Kawalerii i prawdopodobnie ta jednostka użyła ich w czasie kampanii wrześniowej.

Dane techniczne
Państwo: Polska
Producent: Państwowe Zakłady Inżynierii (PZInż)
Typ pojazdu: transporter półgąsienicowy
Trakcja: półgąsienicowa
Prototypy: 1938
Okres produkcji: 1939
Wyprodukowanych: ok. 13 egzemplarzy
Silnik: typu PZInż. 357 (Polski FIAT 118A), 4-suwowy, rzędowy, 4-cylindrowy, gaźnikowy
Pojemność skokowa: 1 944 cm³
Moc maksymalna: 45 KM (33,8 kW) przy 3600 obr./min.
Długość: 4815 mm
Szerokość: 1800 mm
Wysokość: 2150 mm (z budą)
Rozstaw osi: 3050 mm
Prześwit: 280 mm
Masa: 2850 kg
Prędkość maksymalna: 42 km/h (na drodze)
22 km/h (w terenie)



(C) Wikimedia.org
Mario-hobby.prv.pl
Wikipedia.org

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski, Sob, 12.08.2023, 5:29, edytowano w sumie 1 raz

Nie, 20.07.2014, 14:30
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post PZInż 202 (prototyp)
transporter półgąsienicowy PZInż 202 [prototyp]

Image
Image
Image
Wikipedia napisał(a):
PZInż 202 to polski projekt kołowo-gąsienicowego ciągnika artyleryjskiego z okresu przed II wojną światową. Przewidziany do holowania przyczepy lub działa o masie do 5000 kg., jednocześnie przewożąc ładunek o masie do 1900 kg. Pojazd przewidziano też jako podstawę samobieżnego działa przeciwlotniczego. Wyposażony w silnik w silnik wysokoprężny PZInż. 135 (Saurer CR1D) o mocy 65 KM (47,8 kW). W planie było też użycie silnika gaźnikowego, PZInż. 705 o mocy 75 KM (55,2 kW). Koła nośne gąsienic zawieszone były na drążkach skrętnych, a koła przedniej osi niezależnie, na wahaczach i resorze poprzecznym. Wyprodukowano do wojny kilka prototypów, które pomyślnie przeszły próby i badania, jednakże wybuch wojny uniemożliwił rozpoczęcie produkcji seryjnej.


(C) Dobroni.pl
Mtg.domek.org
Odkrywca.pl
Wikipedia.org
Jońca Adam, Szubański Rajmund, Tarczyński Jan - Wrzesień 1939 Pojazdy Wojska Polskiego Barwa i broń; Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 1990

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski Sob, 12.08.2023, 5:29, edytowano w sumie 2 razy

Pon, 21.07.2014, 1:47
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post PZInż 152 (prototyp)
ciągnik artyleryjski PZInż 152 [prototyp]

Image
Image
Image
Image
Image
Image

Cytuj:
PZInż 152 to polski projekt gąsienicowego ciągnika artyleryjskiego z okresu przed II wojną światową. Przewidziany do holowania armat artylerii ciężkiej, uciąg na haku 5000 kg. Wyposażony w silnik gaźnikowy PZInż. 725 o mocy 100 KM (73,6 kW) przy 2800 obr./min. Większość podzespołów pojazdu była zunifikowana z zatwierdzonym do produkcji czołgiem rozpoznawczym 4TP. Do wybuchu wojny zdołano wyprodukować parę prototypów.



(C) Mtg.domek.org
Dobroni.pl
Dws.org.pl
Odkrywca.pl
Aviarmor.net
Wikipedia.org
Jońca Adam, Tarczyński Jan, Szubański Rajmund - Wrzesień 1939 Pojazdy Wojska Polskiego Barwa i broń; Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 1990

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski, Sob, 12.08.2023, 5:30, edytowano w sumie 1 raz

Wto, 22.07.2014, 10:07
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post Defilada Święto Niepodległości 11.11.2015
kilka moich pstryków z defilady w Święto Niepodległości 11.11:

Samochód pancerny Ford FT-B wz.20
Image

1916 Austin-Putiłow "Poznańczyk" (zdobyty na bolszewikach - replika):
Image

Samochód pancerny Ursus wz.29
Image

Willys
Image

TK-3 (replika):
Image

GAZ 67 Czapajew
Image
Image

GAZ BA-64
Image

ZIS 5
Image

Sd.Kfz.251 "Szary Wilk"
Image

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski, Sob, 12.08.2023, 5:31, edytowano w sumie 1 raz

Nie, 15.11.2015, 0:39
Profil
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post 1968-1985 GAZ 71 (GT-SM)
1968-1985 GAZ 71 (GT-SM)

Image Wikipedia.org
Image Girtek.ru
Image
Image
Image
Image
Image
Image
Image
Image Militaryarms.ru
Image Russki-ya.blogspot.com
Image Sptechnika.ru
Image
Image Grifon-kamaz.ru
Image The-blueprints.com

Transporter gąsienicowy z silnikiem V8 od ZIL 130, następca modelu GAZ 47 GT-S. Występował również pod nazwą GT-SM (od ros. Gąsienicowy Transporter- Śniegobagnojazd Modernizowany).

FILM:
Image Youtube.com

Dane techniczne:
Producent: Gorkowskij Awtomobilnyj Zawod, Gorki (ob. Niżny Nowogród), ZSRS
Okres produkcji: 1968-1985
Nadwozie: kabina 2-os. ze skrzynią ładunkową i 2 ławeczkami dla 10 osób z plandeką
Liczba miejsc: 2 w kabinie + 10 na skrzyni ładunkowej
Silnik: typu GAZ 71 (ZMZ 66), benzynowy, gaźnikowy, widlasty 8-cylindrowy, chłodzony cieczą
Pojemność skokowa: 4250 ccm
Moc maksymalna: 115 KM (84,6 kW)
Stopień sprężania: 6,7:1
Maksymalny moment obrotowy: 2789 Nm
Skrzynia biegów: manualna 4-biegowa z przekładnią rozdzielczą (z GAZ 66)
Długość: 5390 mm
Szerokość: 2582 mm
Wysokość: 1740 mm
Rozstaw osi: 3630 mm
Rozstaw kół: 2180 mm
Prześwit: 380 mm
Wysokość przestrzeni ładunkowej: 1130 mm
Masa własna: 3750 kg
Ładowność: 1000 kg
Masa holowanej przyczepy: 2000 kg
Masa całkowita: 4950 kg
Pojemność zbiorników paliwa: 3×232,5 L+77,5 L (łącznie 775 L)
Kąt natarcia: 35°
Kąt zejścia: 25°
Prędkość maksymalna: 55 km/h na lądzie
6 km/h w wodzie
Zużycie paliwa: 100-150 L/100 km na drodze
200 L/100 km w ciężkim terenie
Głębokość brodzenia: 1,2 m
Moc jednostkowa: 23,1 KM/t
Nacisk jednostkowy na grunt: 0,17 kg/cm²
Zasięg: ok. 500 km
Gąsienice 83-segmentowe


(C) Wikipedia.org
Girtek.ru
Militaryarms.ru
Russki-ya.blogspot.com
Sptechnika.ru
Grifon-kamaz.ru
The-blueprints.com
Youtube.com

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski, Sob, 12.08.2023, 5:31, edytowano w sumie 1 raz

Śro, 28.04.2021, 21:21
Profil
Wyświetl posty z poprzednich:  Sortuj według  
Napisz nowy temat Odpowiedz  [ 172 posty(ów) ]  Idź do strony Poprzednia  1, 2, 3, 4, 5, 6 ... 9  Następna


Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Brak zarejestrowanych użytkowników oraz 7 gości


Nie możesz zakładać nowych tematów na tym forum
Nie możesz odpowiadać w tematach na tym forum
Nie możesz edytować swoich postów na tym forum
Nie możesz usuwać swoich postów na tym forum

Szukaj:
Skocz do:  
 cron

Wszelkie sugestie, opinie i uwagi proszę kierować na adres: administrator(at)samochodyswiata(dot)pl

Powered by phpBB3 © 2003-2018